Wielrennen
Wachten op de tour
10/07/12 20:21 Opgeslagen in: Sport
Sinds enige tijd schrijf ik ook stukjes voor het geweldige wielerblog Het is Koers. Mijn pagina is hier
Zondag begon de Touruitzending al rond 1 uur. Een hele druilerige zondag vol Tour. En dat voor een bescheiden bergrit. Fietsen! Feest!
Eigenlijk worden wij Tourliefhebbers tegenwoordig maar verwend. We verwachten elke etappe van begin tot einde live te kunnen volgen. Bij voorkeur in haarscherp HD. En niet alleen de Tour. Mijn halve Twitterbiotoop bleek onlangs live de #ATOC (Ronde van Californië
te volgen. ‘s Nachts! En ik vind het nog maar een klein beetje bijzonder dat ik terwijl ik de ‘Col de Amsterdam-Rijnkanaal’ (voor Utrechters beter bekend als de gele of koffiebrug) beklim ondertussen op mijn iPhone kan zien hoe mijn collegae in Frankrijk strijden in de Vogezen.
In de jaren ’80 was dat wel anders. Een regenachtige vakantiedag in juli gingen ongeveer zo. Zwembadplannen met vriendjes afgelast. Ik bladerde wat door de Donald Duck of zette de Commodore 64 nog maar eens aan. Echt boeien deed International Soccer of Fort Apocalypse me niet. Vervolgens zeuren dat ik me verveelde. Die dagen duurden eindeloos.
Bij Radio Tour de France kon ik mij nog niet genoeg beeld vormen. Wat ouder leerde ik het hoorspel dat Posthuma, Racké en Samplonius de ether in brachten waarderen. Uiteraard stond het wel aan op de achtergrond. Tegen kwart voor drie mocht eindelijk de tv aan. Tegenwoordig ben je dan ruim een halfuur te laat voor het begin van de live beelden, destijds keken we hoopvol naar het testbeeld van de BRT.
‘De Live-Uitzending begint ongeveer om 15.10′
Nooit een rond getal. Altijd dat vreselijke ongeveer! Voordat je het wist stond er ‘De Live-Uitzending begint ongeveer om 15.25′. Ik doodde de tijd met het uit het hoofd leren van de kopie van de ingeleverde Tourpool. Morgen of overmorgen zou mijn vader weer met een tussenstand thuiskomen. Ik doe overigens nog steeds met diezelfde Tourpool mee, nu is de tussenstand luttele seconden na de finish op internet te vinden.
Bij de begintune schakelden we naar Nederland 1. Het Nederlandse testbeeld gaf vooraf geen tijdsaanduiding. Eindelijk Jean en Mart met beelden uit de tour. Wat ik al op de radio had gehoord was waar: Johan van der Velde reed voorop. Klimmer, grimpeur. Mijn held. De uitzending duurde maar een uur en een paar minuten. Korzelig beeld, bij slecht weer in Frankrijk geen beeld. Een groot voordeel: Johan van der Velde won altijd.
Zondag begon de Touruitzending al rond 1 uur. Een hele druilerige zondag vol Tour. En dat voor een bescheiden bergrit. Fietsen! Feest!
Eigenlijk worden wij Tourliefhebbers tegenwoordig maar verwend. We verwachten elke etappe van begin tot einde live te kunnen volgen. Bij voorkeur in haarscherp HD. En niet alleen de Tour. Mijn halve Twitterbiotoop bleek onlangs live de #ATOC (Ronde van Californië
te volgen. ‘s Nachts! En ik vind het nog maar een klein beetje bijzonder dat ik terwijl ik de ‘Col de Amsterdam-Rijnkanaal’ (voor Utrechters beter bekend als de gele of koffiebrug) beklim ondertussen op mijn iPhone kan zien hoe mijn collegae in Frankrijk strijden in de Vogezen.In de jaren ’80 was dat wel anders. Een regenachtige vakantiedag in juli gingen ongeveer zo. Zwembadplannen met vriendjes afgelast. Ik bladerde wat door de Donald Duck of zette de Commodore 64 nog maar eens aan. Echt boeien deed International Soccer of Fort Apocalypse me niet. Vervolgens zeuren dat ik me verveelde. Die dagen duurden eindeloos.
Bij Radio Tour de France kon ik mij nog niet genoeg beeld vormen. Wat ouder leerde ik het hoorspel dat Posthuma, Racké en Samplonius de ether in brachten waarderen. Uiteraard stond het wel aan op de achtergrond. Tegen kwart voor drie mocht eindelijk de tv aan. Tegenwoordig ben je dan ruim een halfuur te laat voor het begin van de live beelden, destijds keken we hoopvol naar het testbeeld van de BRT.
‘De Live-Uitzending begint ongeveer om 15.10′
Nooit een rond getal. Altijd dat vreselijke ongeveer! Voordat je het wist stond er ‘De Live-Uitzending begint ongeveer om 15.25′. Ik doodde de tijd met het uit het hoofd leren van de kopie van de ingeleverde Tourpool. Morgen of overmorgen zou mijn vader weer met een tussenstand thuiskomen. Ik doe overigens nog steeds met diezelfde Tourpool mee, nu is de tussenstand luttele seconden na de finish op internet te vinden.
Bij de begintune schakelden we naar Nederland 1. Het Nederlandse testbeeld gaf vooraf geen tijdsaanduiding. Eindelijk Jean en Mart met beelden uit de tour. Wat ik al op de radio had gehoord was waar: Johan van der Velde reed voorop. Klimmer, grimpeur. Mijn held. De uitzending duurde maar een uur en een paar minuten. Korzelig beeld, bij slecht weer in Frankrijk geen beeld. Een groot voordeel: Johan van der Velde won altijd.
Het is koers: Gazzetta
10/05/12 20:19 Opgeslagen in: Sport
Sinds enige tijd schrijf ik ook stukjes voor het geweldige wielerblog Het is Koers. Mijn pagina is hier
La Gazzetta
In 1994 was Italië nog veel meer buitenland dan nu. Voor geld moest je in de rij bij het postkantoor staan. Mijn ouders bestelden een caffė Americano in een bar in Firenze. De blik in de ogen van de Barista, verbaasd over zulk een barbaarse bestelling, zou mijn leven veranderen. Een vriendin van mij twitterde gisteren dat ze maar ‘gewoon’ een cappuccino bestelde, want al die ingewikkelde zaken van Starbucks waren maar niks. ‘o tempora, o mores’ zei Cicero al.
Italiaanse sport was toen ook nog iets mythisch. De avonturen van Gullit, Van Basten en Rijkaard bereikten ons in een slotje op tv op zondagavond. Van de Giro zag je vaak bijna niets, slechts een snippertje van een etappe in de Dolomieten. Daarom was de overwinning van Breukink op de Gavia in 1988 ook zo heroïsch.
De Gazzetta kende ik van horen zeggen. Ondanks dat ik geen woord Italiaans sprak kocht ik hem (of haar?) bijna dagelijks op vakantie. Langzaam werd er steeds meer duidelijk. Het was de tijd van de loting van de Champions League. Met de Italianen op het Piazza di Spagna vertaalden we de kansen die de Roze Krant toedichtte aan Ajax (Italiaanse bijnaam i lancieri, de lanciers) voor het kampioenenbal in 1994-95. Ajax won. Ik griste twee dagen later naast de Gazzetta, die toen hier nog een dag later verscheen.
De krant was niet altijd roze.Toen zij in 1896 ontstond uit een fusie tussen twee wielerbladen was hij nog geel. De aanleiding voor de fusie waren de Olympische Spelen in Athene. Zij verscheen een keer per twee weken. In 1899 werd hij roze. Vanaf 1908 verscheen hij drie keer per week. Om voldoende nieuws daarvoor te genereren werd in 1909 gestart met de Giro. In 1931 werd tot woede van Mussolini de leiderstrui roze, als verwijzing naar de krant. Zo trad het roze binnen in ons wielerhart.
Ik ging vaker naar Italië en het roze werd definitief deel van ons ‘vita quotidiana’ toen we in Rimini, zo vlak bij zijn latere graf, Pantani de Tour zagen winnen. Toen werd ons duidelijk dat er maar twee dingen zeker zijn in het leven van de Italiaan. Je zal ooit sterven, en één keer in je leven komt de Giro voorbij. En deze brengt nieuwe asfalt. Later zagen we in het pannenkoekententje van zijn vader de beruchte overwinning op de Mont Ventoux.
Voor voetbal bleek de Gazzetta trouwens niet altijd even geschikt. Je moet soms goed tussen de regels kunnen lezen om door de geruchten heen te kunnen kijken (waar vooral Nederlandse kranten die berichten overnemen soms heel slecht in zijn). Ook is Italië een land van regio’s. Toen ik 1997 met Fiorentina – AS Roma mijn eerste Serie A-wedstrijd bezocht bleek de locale il Mattino veel meer couleur locale te brengen, met een wekelijks rapport over de wedstrijd tussen de diverse ‘curve’. Toen ik later in Rome woonde bleek il Corriere dello Sport het Romeinse alternatief voor de Milanese Gazzetta.
Voor ‘il ciclismo’ bleef de Gazzetta een rots in de branding. Ondanks druk van bijvoorbeeld de Motorsport, blijft zij de belangrijkste bron van mijn soort wielerinfo. Niet alleen voor de Giro, maar het bedrijf achter de Gazzetta organiseert ook de Ronde van Lombardije, Milaan-Sanremo, de Tirreno-Adriatico, de GranPiemonte (naar Coppi’s geboorteplaats) en sinds kort de geweldige Strade Bianche bij Siena.
Maar ergens heeft zij wel haar mystiek verloren. Zij is inmiddels nu zo dichtbij. Nu maak ik thuis mijn cappuccino en lees de Gazzetta dagelijks op mijn iPad. Toch blijf ik haar trouw. En ik werd beloond. In 2009 eindige de Giro op de plek waar ik had gestudeerd (Rome). Zij vertrok vervolgens in mijn geboorteplaats (Amsterdam) en ging vervolgens naar mijn huidige woonplaats (Utrecht). Dat kan toch geen toeval zijn?
La Gazzetta
In 1994 was Italië nog veel meer buitenland dan nu. Voor geld moest je in de rij bij het postkantoor staan. Mijn ouders bestelden een caffė Americano in een bar in Firenze. De blik in de ogen van de Barista, verbaasd over zulk een barbaarse bestelling, zou mijn leven veranderen. Een vriendin van mij twitterde gisteren dat ze maar ‘gewoon’ een cappuccino bestelde, want al die ingewikkelde zaken van Starbucks waren maar niks. ‘o tempora, o mores’ zei Cicero al.
Italiaanse sport was toen ook nog iets mythisch. De avonturen van Gullit, Van Basten en Rijkaard bereikten ons in een slotje op tv op zondagavond. Van de Giro zag je vaak bijna niets, slechts een snippertje van een etappe in de Dolomieten. Daarom was de overwinning van Breukink op de Gavia in 1988 ook zo heroïsch.
De Gazzetta kende ik van horen zeggen. Ondanks dat ik geen woord Italiaans sprak kocht ik hem (of haar?) bijna dagelijks op vakantie. Langzaam werd er steeds meer duidelijk. Het was de tijd van de loting van de Champions League. Met de Italianen op het Piazza di Spagna vertaalden we de kansen die de Roze Krant toedichtte aan Ajax (Italiaanse bijnaam i lancieri, de lanciers) voor het kampioenenbal in 1994-95. Ajax won. Ik griste twee dagen later naast de Gazzetta, die toen hier nog een dag later verscheen.
De krant was niet altijd roze.Toen zij in 1896 ontstond uit een fusie tussen twee wielerbladen was hij nog geel. De aanleiding voor de fusie waren de Olympische Spelen in Athene. Zij verscheen een keer per twee weken. In 1899 werd hij roze. Vanaf 1908 verscheen hij drie keer per week. Om voldoende nieuws daarvoor te genereren werd in 1909 gestart met de Giro. In 1931 werd tot woede van Mussolini de leiderstrui roze, als verwijzing naar de krant. Zo trad het roze binnen in ons wielerhart.
Ik ging vaker naar Italië en het roze werd definitief deel van ons ‘vita quotidiana’ toen we in Rimini, zo vlak bij zijn latere graf, Pantani de Tour zagen winnen. Toen werd ons duidelijk dat er maar twee dingen zeker zijn in het leven van de Italiaan. Je zal ooit sterven, en één keer in je leven komt de Giro voorbij. En deze brengt nieuwe asfalt. Later zagen we in het pannenkoekententje van zijn vader de beruchte overwinning op de Mont Ventoux.
Voor voetbal bleek de Gazzetta trouwens niet altijd even geschikt. Je moet soms goed tussen de regels kunnen lezen om door de geruchten heen te kunnen kijken (waar vooral Nederlandse kranten die berichten overnemen soms heel slecht in zijn). Ook is Italië een land van regio’s. Toen ik 1997 met Fiorentina – AS Roma mijn eerste Serie A-wedstrijd bezocht bleek de locale il Mattino veel meer couleur locale te brengen, met een wekelijks rapport over de wedstrijd tussen de diverse ‘curve’. Toen ik later in Rome woonde bleek il Corriere dello Sport het Romeinse alternatief voor de Milanese Gazzetta.
Voor ‘il ciclismo’ bleef de Gazzetta een rots in de branding. Ondanks druk van bijvoorbeeld de Motorsport, blijft zij de belangrijkste bron van mijn soort wielerinfo. Niet alleen voor de Giro, maar het bedrijf achter de Gazzetta organiseert ook de Ronde van Lombardije, Milaan-Sanremo, de Tirreno-Adriatico, de GranPiemonte (naar Coppi’s geboorteplaats) en sinds kort de geweldige Strade Bianche bij Siena.
Maar ergens heeft zij wel haar mystiek verloren. Zij is inmiddels nu zo dichtbij. Nu maak ik thuis mijn cappuccino en lees de Gazzetta dagelijks op mijn iPad. Toch blijf ik haar trouw. En ik werd beloond. In 2009 eindige de Giro op de plek waar ik had gestudeerd (Rome). Zij vertrok vervolgens in mijn geboorteplaats (Amsterdam) en ging vervolgens naar mijn huidige woonplaats (Utrecht). Dat kan toch geen toeval zijn?
Johnny Halliday
26/07/11 12:43 Opgeslagen in: Reizen
De tour op de radio.
Een heerlijke Loire-rosé.
Vijf zwembaden
Een baguette in Muides..
Een heerlijke Loire-rosé.
Vijf zwembaden
Een baguette in Muides..
Mijn tour
20/07/10 08:19 Opgeslagen in: Sport
Soms wordt je ingehaald.
Door een heel tenger meisje
Je denkt, waar haalt ze power vandaan.
Maar je blijft heerlijk in haar wiel hangen.
Over de A2, over het kanaal.
Zij vangt de wind voor je op.
Jij droomt weg bij het zien van haar billen...
Giro 2010
16/05/10 16:17 Opgeslagen in: Sport
Alle giro foto's
De beleving zou misschien nooit meer zijn als in 2002, Gironingen
Maar kijk naar dit rijtje.
In Utrecht
Hij eindige in 2009 in Rome., waar ik woonde.
Hij startte dit jaar in mijn geboorteplaats.
Ging toen naar mijn woonplaats, eindigend voor mijn werk.
Om door de plek waar ik opgroeide Nederland te verlaten.
In Amsterdam
Jens zag vooral helicopters.
En fietsen! En fietsen!
De beleving zou misschien nooit meer zijn als in 2002, Gironingen
Maar kijk naar dit rijtje.
In Utrecht
Hij eindige in 2009 in Rome., waar ik woonde.
Hij startte dit jaar in mijn geboorteplaats.
Ging toen naar mijn woonplaats, eindigend voor mijn werk.
Om door de plek waar ik opgroeide Nederland te verlaten.
In Amsterdam
Jens zag vooral helicopters.
En fietsen! En fietsen!
Finally like Pantani
It is a good Italian Tradition to write the name of the cycling "Campionissimo" you support on road where the Giro or Tour passes. Even 5 years after his dead, you will find Pantani's name written down. And Myself, coming from an old cycling country have always dreamt to see my name written down on the streets of the Gavia or the Galibier.
You can imagine how great it felt when playing the much-criticised cycling event on Wii Sports Resort (Nintendo, €49 incl WMP) and to see my name on the streets leading to the top of the mountains on Wuhu island - the resort in the title. Added to normal Mii-support (my wife in the audience, Osama as my basketball team mate), I felt at home.
Not many reviewers really understood Wii Sports. They complained about the lack of depth. For them "Depth" was the addition of lots of options to be tweaked, or a table or two. But the depth of Wii Sports was in allowing to constantly improve yourself, by giving you many different opponents.
And this depth has transferred to WSR, and to that it adds an island to link the sports together, and giving them a common theme. You skydive onto it, you wakeboard next to it, or you cycle through its villages and mountains. Furthermore it adds a lot of new sports.
And the greatness of these new sports, all implented in very different ways, while being true to the nature of the sport they represent, is another thing where WSR shines. There are not many more satisfying feelings, then waving your improved wiimote like someone from Kill Bill. You are almost like a conductor, waving your Hanzo sword around while chopping the hordes.
Archery is another highlight. The feedback of your bow has to be experienced. Table Tennis makes you forget you are playing on a console. Cycling is fun, because it is both tactics (recuperation behind other cyclist) and exercise. Wakeboarding makes you cheerful. Kayakking does the resistance of water impressively. And all those things are even more fun in multiplayer.
Sure I would like overall statistics, online play, and online tables, but as a true Wii game, as a sequel, and as multi-player experience, it is amazing. And for making on of my old dreams comes true, it deserves a statue.
Ranking: A 4.5/5
Wii Sports Resort allows you to experience sports you never did, and therefore makes dreamers happy, while providing multiplayer fun for the rest of us
Boulets a la Liegeoise
Veel meer foto's vind je hier
Het was het weekend van Kasmussen.
Niet alleen was het zijn idee.
Op de Stockeu liet hij de Twent en de Kasseienlegger ver achter zich.
Kasmussen en Merckx, kampioenen
Maar het was ook vooral het weekend der Luikse ballen.
Op de tafel, op de markt, bij de Vogels, As Ouhes
En ook natuurlijk bij de dames
In de Escalier, de Meander van Luik.
Cindy
En dat was nog maar zaterdag.
Nog voor de avontuurlijke wandeling
Van de halve Cruyff.
Al was het maar langlaufen en geen afdaling.
Of toch juist wel.
Lichte wandelingen in Ninglingspoo
Maar toen kwam het hoofdrecht.
Wederom vol Luikse ballen
Staande op de Redoute.
Michien niet meer altijd de scherprechter.
Maar toch de mooiste berg
Ook in de 93ste aflevering van La Doyenne.
Daar scheen de zon.
En waren we twee weken geleden een week te vroeg in de stad van een winnaar van een Jupiler League
Nu zagen we het staartje van de winnaar van een andere.
Na 25 jaar was Standard weer kampioen.
Lalalalalala, Standard de Liege
Tussen de fans van Philippe Gilbert.
Zagen we eerst kanslozen naar boven klimmen.
Dat hoorde bij de koers
Toen kwam de lokale held zelf.
Maar al spoedig werd die gevolgd door de echte klappers.
Speelballen zijn het
Door Cunego, door de Schlecks, door Kirchen, door Dekker en Gesink.
Het was niet de dag van de Rabo's.
Een beetje de dag van de Luxemburgers
Maar toch vooral die van Valverde.
In een zetel werd hij naar Ans gebracht.
Filmverslagje camera Tijkotte; soundtrack Brel
Wij keken nog naar wat Luikse ballen
En ander lokaal voedsel,
Draaiend aan het spit.
Lokale gerechten
En voor wie de het proeven wil.
Hier is het recept.
Luikse ballen
Boulets a la Liegeoise
Benodigheden:
300 gr gekookt (soep)vlees
300 gr rundergehakt
1 ei, peper, zout nootmuskaat
laurier
1 kruidnagel
2 witte boterhammen
1 1/2 ui
2 dl water
1 koffielepel Luikse siroop
margarine
1/2 suikerklontje
1 koffielepel tomatenpuree
1 eetlepel zetmeel
Het vlees malen samen met 1 1/2 ui en het brood.
Gehakt, ei, nootmuskaat, zout peper toevoegen en alles goed mengen.
De ballen maken en 15 minuten fruiten in wat margarine.
De siroop met water verdunnen en suiker toevoegen.
Laurierblad, kruidnagel, tomatenpuree, zout en peper en een scheutje azijn toevoegen.
Binden met de zetmeel die met water is aangelengd.
De ballen in de saus leggen en twee uur laten sudderen.
Bon Appetit!
Het was het weekend van Kasmussen.
Niet alleen was het zijn idee.
Op de Stockeu liet hij de Twent en de Kasseienlegger ver achter zich.
Kasmussen en Merckx, kampioenen
Maar het was ook vooral het weekend der Luikse ballen.
Op de tafel, op de markt, bij de Vogels, As Ouhes
En ook natuurlijk bij de dames
In de Escalier, de Meander van Luik.
Cindy
En dat was nog maar zaterdag.
Nog voor de avontuurlijke wandeling
Van de halve Cruyff.
Al was het maar langlaufen en geen afdaling.
Of toch juist wel.
Lichte wandelingen in Ninglingspoo
Maar toen kwam het hoofdrecht.
Wederom vol Luikse ballen
Staande op de Redoute.
Michien niet meer altijd de scherprechter.
Maar toch de mooiste berg
Ook in de 93ste aflevering van La Doyenne.
Daar scheen de zon.
En waren we twee weken geleden een week te vroeg in de stad van een winnaar van een Jupiler League
Nu zagen we het staartje van de winnaar van een andere.
Na 25 jaar was Standard weer kampioen.
Lalalalalala, Standard de Liege
Tussen de fans van Philippe Gilbert.
Zagen we eerst kanslozen naar boven klimmen.
Dat hoorde bij de koers
Toen kwam de lokale held zelf.
Maar al spoedig werd die gevolgd door de echte klappers.
Speelballen zijn het
Door Cunego, door de Schlecks, door Kirchen, door Dekker en Gesink.
Het was niet de dag van de Rabo's.
Een beetje de dag van de Luxemburgers
Maar toch vooral die van Valverde.
In een zetel werd hij naar Ans gebracht.
Filmverslagje camera Tijkotte; soundtrack Brel
Wij keken nog naar wat Luikse ballen
En ander lokaal voedsel,
Draaiend aan het spit.
Lokale gerechten
En voor wie de het proeven wil.
Hier is het recept.
Luikse ballen
Boulets a la Liegeoise
Benodigheden:
300 gr gekookt (soep)vlees
300 gr rundergehakt
1 ei, peper, zout nootmuskaat
laurier
1 kruidnagel
2 witte boterhammen
1 1/2 ui
2 dl water
1 koffielepel Luikse siroop
margarine
1/2 suikerklontje
1 koffielepel tomatenpuree
1 eetlepel zetmeel
Het vlees malen samen met 1 1/2 ui en het brood.
Gehakt, ei, nootmuskaat, zout peper toevoegen en alles goed mengen.
De ballen maken en 15 minuten fruiten in wat margarine.
De siroop met water verdunnen en suiker toevoegen.
Laurierblad, kruidnagel, tomatenpuree, zout en peper en een scheutje azijn toevoegen.
Binden met de zetmeel die met water is aangelengd.
De ballen in de saus leggen en twee uur laten sudderen.
Bon Appetit!
Gironingen
12/05/02 14:09 Opgeslagen in: Sport
Het waren mooie dagen. Donderdag werd er gefietst. Vrijdag liep Rick de stad in en zag een Italiaanse verkoper wanhopig iets probeerde uit te leggen aan een Groninger. Toen Rick de arme man hielp kreeg hij een roze T-Shirt. Vervolgens liep hij de Mapei ploeg tegen het lijf. Als echte italo' lieten ze af en toe hun hand op het achterwerk van een blonde schone terecht komen. Rick sprak ze bestraffend toe en sloeg een arm om Nardello heen. Daarna op naar de ploegenpresentatie. Hier probeerde Rick nog voor Italiaanse overheidsdienaar te spelen, door zijn pas met sofi-nummer te laten zien, maar hij kwam niet verder binnen; hij moest het doen met het kijken naar de renners die zich meldden aan de poort. 's avonds werd er gestapt (zie kader rechts).
De volgende dag worstelden Rick en Hanneke zich door de drukte om bij de andere helden uit te komen. Vooral bij bruggen moesten er nog wel eens boeren ontweken worden. Uiteindelijk vonden ze rust op de oude kijk in' jat-brug. Hier moesten de renners een scherpte bocht maken, zodat ze bijna stil kwamen te stanen. De grimas van Boogerd en het luipaardenpak van Cipollini konden van dichtbij worden bewonderd.
Zondag vertrok de giro uit Groningen. Een onverstaanbare groninger kondigde de inschrijving van de renners aan, en probeerde Francesco Moser te interviewen. Vervolgens zegende Bisschop Eijk de renners op de grote markt, en konden de helden vertrekken naar Münster
Stappen in Groningen
Stappen in Groningen moet men minstens één keer per jaar doen. Na een diner in de eerste kamer gingen Rick met Hanneke naar haar huis. Hier logeerde Rick. Hannekes halve Albertus Magnus (foto links) jaarclub kwam vervolgens langs: de nuchtere Genoveva, de dromerige Dulcinea en de kordate Laura. Genovevawas een beetje verkikkerd op haar Lancelot. Rick maakte zich onsterfelijk door aan Genoveva een SMS'je te sturen onder de naam van Lancelot, of Genoveva wilde daten. Dat wilde zeker, bleek even later.....
De avond werd nog veel gedanst. Rick en Genoveva gingen uitgebreid Ricken, en Hanneke probeerde even iets bij Jasper. De volgende dag werden de drie gezusters (foto onder) nog met een bezoek vereerd. In een ongelooflijk drukke draaibar bewogen Jasper, Bob, Hanneke en Rick zich tussen de provinciale jonge meiskes.
Fietsen in Loppersum
Op donderdag 9 mei, hemelvaartsdag, trok Rick de stoute schoenen aan om weer eens een ver stuk te gaan fietsen. Dit was de 'Pedalata di Gironingen', ook bekend als de Noorderrondrit. Geen Amstel Gold, maar toch. Hij fietste door schilder achtige plaatsjes als Loppersum en ' Zandt en kreeg een kop soep op het stadsplein van Winsum, waar de geest van de onderwijzers die Groningen vooruit hebben geholpen nog voelbaar was. Alleen als hij was, vond hij al snel aansluiting bij een aantal pittige groningse dames, die het tempo hoog hielden. Het zonnetje scheen, dus Rick is nu een beetje bruin/rood.
<- Loppersum Winsum ->
Groningen -Loppersum 30 km
Loppersum - Loppersum 75 km.
Totaal ruim 105 km.
De volgende dag worstelden Rick en Hanneke zich door de drukte om bij de andere helden uit te komen. Vooral bij bruggen moesten er nog wel eens boeren ontweken worden. Uiteindelijk vonden ze rust op de oude kijk in' jat-brug. Hier moesten de renners een scherpte bocht maken, zodat ze bijna stil kwamen te stanen. De grimas van Boogerd en het luipaardenpak van Cipollini konden van dichtbij worden bewonderd.
Zondag vertrok de giro uit Groningen. Een onverstaanbare groninger kondigde de inschrijving van de renners aan, en probeerde Francesco Moser te interviewen. Vervolgens zegende Bisschop Eijk de renners op de grote markt, en konden de helden vertrekken naar Münster
Stappen in Groningen
Stappen in Groningen moet men minstens één keer per jaar doen. Na een diner in de eerste kamer gingen Rick met Hanneke naar haar huis. Hier logeerde Rick. Hannekes halve Albertus Magnus (foto links) jaarclub kwam vervolgens langs: de nuchtere Genoveva, de dromerige Dulcinea en de kordate Laura. Genovevawas een beetje verkikkerd op haar Lancelot. Rick maakte zich onsterfelijk door aan Genoveva een SMS'je te sturen onder de naam van Lancelot, of Genoveva wilde daten. Dat wilde zeker, bleek even later.....
De avond werd nog veel gedanst. Rick en Genoveva gingen uitgebreid Ricken, en Hanneke probeerde even iets bij Jasper. De volgende dag werden de drie gezusters (foto onder) nog met een bezoek vereerd. In een ongelooflijk drukke draaibar bewogen Jasper, Bob, Hanneke en Rick zich tussen de provinciale jonge meiskes.
Fietsen in Loppersum
Op donderdag 9 mei, hemelvaartsdag, trok Rick de stoute schoenen aan om weer eens een ver stuk te gaan fietsen. Dit was de 'Pedalata di Gironingen', ook bekend als de Noorderrondrit. Geen Amstel Gold, maar toch. Hij fietste door schilder achtige plaatsjes als Loppersum en ' Zandt en kreeg een kop soep op het stadsplein van Winsum, waar de geest van de onderwijzers die Groningen vooruit hebben geholpen nog voelbaar was. Alleen als hij was, vond hij al snel aansluiting bij een aantal pittige groningse dames, die het tempo hoog hielden. Het zonnetje scheen, dus Rick is nu een beetje bruin/rood.
<- Loppersum Winsum ->
Groningen -Loppersum 30 km
Loppersum - Loppersum 75 km.
Totaal ruim 105 km.
Lombardia
Alle foto's / Tutte le foto
"Zelden zoveel warmte gezien, zelden zulke echte liefhebbers"
M. Smeets, 20 oktober 2007
Eigenlijk wisten we al dat dit weekend legendarisch ging worden.
Maar zo legendarisch, dat hadden we niet verwacht.
Read More...
"Zelden zoveel warmte gezien, zelden zulke echte liefhebbers"
M. Smeets, 20 oktober 2007
Eigenlijk wisten we al dat dit weekend legendarisch ging worden.
Maar zo legendarisch, dat hadden we niet verwacht.
Read More...Papa
De zaak was gevuld met klanten.
Hij zou dan ook weer vele piadine verkopen.
Zijn zoon zou bovendien zeker de volgende dag winnen ,
op die winderige berg.
Rick nam een hapje van zijn piadina en knikte naar de man.
Die knikte terug.
De volgende dag keek Rick de etappe naar de Mont Ventoux,
aan het strand van Cesenatico.
Pantani won.
Dus papa zou ook de volgende dag,
tevreden in zijn restaurantje kunnen zitten.
Hij zou dan ook weer vele piadine verkopen.
Zijn zoon zou bovendien zeker de volgende dag winnen ,
op die winderige berg.
Rick nam een hapje van zijn piadina en knikte naar de man.
Die knikte terug.
De volgende dag keek Rick de etappe naar de Mont Ventoux,
aan het strand van Cesenatico.
Pantani won.
Dus papa zou ook de volgende dag,
tevreden in zijn restaurantje kunnen zitten.
De Tour
19/07/06 11:34 Opgeslagen in: Sport
De Cauberg werd beklommen
Hij bleek ineens meer dan een zoen te zijn,
en opgewaardeerd tot de derde categorie.
Kessler was de man in vorm die won.
Maar belangrijker was:
Dekkertje, wat deed je ons aan.
Alle foto's
Hij bleek ineens meer dan een zoen te zijn,
en opgewaardeerd tot de derde categorie.
Kessler was de man in vorm die won.
Maar belangrijker was:
Dekkertje, wat deed je ons aan.
Alle foto's
Loutering in Vlaanderen
03/04/06 11:08 Opgeslagen in: Sport
Om 6 uur reden ze weg uit de hoofdstad,
Bevreesd voor wat komen zou.
Met 130 scheurden ze over de lege wegen,
Op weg naar schone Vlaamse landen Read More...
Bevreesd voor wat komen zou.
Met 130 scheurden ze over de lege wegen,
Op weg naar schone Vlaamse landen Read More...
Vive la Republique!
03/05/01 16:48 Opgeslagen in: Sport
Dit wordt geen stukje over het koningshuis. Dat wordt in deze dagen van stationsrellen, huwelijken en MKZ al genoeg gesproken. Het gaat over het Franse chauvinisme. Mijn wielerhart bloedde namelijk weer eens. Pantani kan door het chauvinisme van de tourdirecteur niet starten in ‘La grande Boucle’
Auberville is een te verwaarlozen gehucht in Normandië. Big-Mat is één van die verschrikkelijke hypermarchés die je in Frankrijk tegenkomt als je over de ‘Route du Soleil’ scheurt. Samen sponsoren ze een miniem wielerploegje, dat als in juli de Ronde van Frankrijk begint in Duinkerken ergens in de achterhoede zal meepeddelen. ‘La Française des Jeux’ zal het niet veel beter doen.
Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc ziet het echter niet zo. Het grote Frankrijk, dat geen enkele renner meer in de UCI Top 20 heeft, moet meespelen. Hij gaf zijn laatste wildcards dus aan een aantal Franse ploegen. Mercatone Uno, Saeco en Mercury hadden het nakijken.
Ik zal zelf het roze van Pantani dan maar aantrekken. Ik zal dan wel niet door de Franse alpen fietsen dit jaar, maar toch, ook in Huizen en Gulpen zal ik zijn kleuren verdedigen. Verder zal ik veel espresso van Cipolini’s Saeco blijven drinken en in mei de Giro gaan volgen. Deze laatste begint tenslotte volgend jaar in G(i)roningen en is alleen al daarom veel interessanter. Frankrijk blijft een mooi land, maar die Fransen……….
Auberville is een te verwaarlozen gehucht in Normandië. Big-Mat is één van die verschrikkelijke hypermarchés die je in Frankrijk tegenkomt als je over de ‘Route du Soleil’ scheurt. Samen sponsoren ze een miniem wielerploegje, dat als in juli de Ronde van Frankrijk begint in Duinkerken ergens in de achterhoede zal meepeddelen. ‘La Française des Jeux’ zal het niet veel beter doen.
Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc ziet het echter niet zo. Het grote Frankrijk, dat geen enkele renner meer in de UCI Top 20 heeft, moet meespelen. Hij gaf zijn laatste wildcards dus aan een aantal Franse ploegen. Mercatone Uno, Saeco en Mercury hadden het nakijken.
Ik zal zelf het roze van Pantani dan maar aantrekken. Ik zal dan wel niet door de Franse alpen fietsen dit jaar, maar toch, ook in Huizen en Gulpen zal ik zijn kleuren verdedigen. Verder zal ik veel espresso van Cipolini’s Saeco blijven drinken en in mei de Giro gaan volgen. Deze laatste begint tenslotte volgend jaar in G(i)roningen en is alleen al daarom veel interessanter. Frankrijk blijft een mooi land, maar die Fransen……….
Mijn nieuwe fiets
15/10/05 19:19
De ronde van Gerwen
10/04/02 23:07 Opgeslagen in: Sport
Eindelijk zat Rick weer op de fiets.
Het wielerseizoen was net begonnen.
Mario had al op de Via Roma gewonnen.
Andrea moest de muur nog beklimmen.
Het Wilhelmina kanaal liet hij links liggen. Ineens moest hij omrijden. De harmonie speelde in de verte. Langzaam steeds harder. Hij reed Gerwen binnen. Alsof Van Gogh slechts onlangs was vertrokken. Andere wielerrijders doemden achter hem op. Bavaria vloeide, zo vlak bij Lieshout.
Ineens snapte hij het. Als in een droom kwam hij terecht in een wielerronde. Hij reed met een gevoel van overwinning door het dorp. Hij waande zich in Meerbeke.
Het Wilhelmina kanaal liet hij links liggen. Ineens moest hij omrijden. De harmonie speelde in de verte. Langzaam steeds harder. Hij reed Gerwen binnen. Alsof Van Gogh slechts onlangs was vertrokken. Andere wielerrijders doemden achter hem op. Bavaria vloeide, zo vlak bij Lieshout.
Ineens snapte hij het. Als in een droom kwam hij terecht in een wielerronde. Hij reed met een gevoel van overwinning door het dorp. Hij waande zich in Meerbeke.
Rick wint de gold-race
14/04/04 22:51 Opgeslagen in: Sport
Hij houdt het in ieder geval vol
Om 5.15 werd Rick uit zijn bed gebeld door Braakensiek, zijn oude Nabelfuhrer; over een half uur zou deze DJ annex tandenborstelverkoper voor de deur staan, om onze held op te halen. Vandaag zou Rick voor de tweede keer de Amstel Gold Race fietsen.
Zijn gedachten gingen uit naar de weinige voorbereiding die hij had gehad, een rondje naar de oude-vestingstad Woerden en een paar keer de brug over het romantische Amsterdam-Rijnkanaal over. Doch, vastberaden als hij was, zou hij zich hier niet door laten afschrikken
Braakensiek was wat laat, daar de koelvloeistof uit opwinding over wat zou komen reeds was weggevloeid, en dus tilde Lindeman zijn fiets in de Golf, terwijl Menno vloeistof in zijn dampende wagen des volks goot. Al ras gingen zij met een kilometer of 145 per uur over de Route du Soleil om tegen achten te arriveren in de oude mijnstad. Hier werd Rick's voiture helaas afgekeurd, maar na een kleine operatie van het ros kon hij zijn weg vervolgen.
Samen met Paul, de fameuze Limburgse onderwijzer, klikte hij zijn schoenen vast op de pedalen, om na een foto-shot aan de eerste beklimmingen te beginnen. De start viel om 9.32, Braakensiek en De Twent waren al eerder begonnen. Het begin viel niet tegen, constateerde Rick nadat hij om 11.55 op de helft van de Route aanschoof voor de de lunch.
Toen begon helaas de echte uitdaging, na kilometers vals plat en tegenwind deed de beklimming van de Bergseweg pijn, om nauwelijks herstel later aan onze Wielerheld te bieden. Gelukkig gaf de Fromberg weer moed aan Rick, met steeds een klein klimmetje en een herstelstuk er na. Vervolgens volgde de gevreesde Keutenberg. Rick stond al snel bijna stil, maar wist toch door te trappen. Todat iemand voor hem afstapte. Toen was Rick verloren en moest verder om hoog lopen.
Vanaf de top van de Keutenberg restte hem slechts een winderig plateau, waarna een lange afdaling hem tot in het centrum van Valkenburg bracht. Daar werd werden de renners binnen gehaald als helden, met de terrassen aan beide zijden van de koers gevuld.
Toch wachtte er nog een hindernis, de Cauberg, onder de lezers van deze site vooral bekend met een andere betekenis. Rick zette nog een keer aan, kreeg toen hij het even moeilijk kreeg nog een zet, en klom dapper door, tot hij de speaker het verlossende "en daar komt Rick Lindeman uit Utrecht, na 100 zwaar bevochte kilometers" hoorde zeggen.
Vervolgens begon het lange wachten, onder het genot van het gele gerstenat der hoofdsponsor. De Limburger was reeds eerder gearriveerd. Tweeenhalf uur later kwamen de geslagen helden van de 155 kilometer binnen en kon de reis terug worden aanvaard.
Een dag later versloeg Davide Rebellin Michael Boogerd in de sprint op diezelfde Cauberg en won de 36ste Amstel Gold Race.
Om 5.15 werd Rick uit zijn bed gebeld door Braakensiek, zijn oude Nabelfuhrer; over een half uur zou deze DJ annex tandenborstelverkoper voor de deur staan, om onze held op te halen. Vandaag zou Rick voor de tweede keer de Amstel Gold Race fietsen.
Zijn gedachten gingen uit naar de weinige voorbereiding die hij had gehad, een rondje naar de oude-vestingstad Woerden en een paar keer de brug over het romantische Amsterdam-Rijnkanaal over. Doch, vastberaden als hij was, zou hij zich hier niet door laten afschrikken
Braakensiek was wat laat, daar de koelvloeistof uit opwinding over wat zou komen reeds was weggevloeid, en dus tilde Lindeman zijn fiets in de Golf, terwijl Menno vloeistof in zijn dampende wagen des volks goot. Al ras gingen zij met een kilometer of 145 per uur over de Route du Soleil om tegen achten te arriveren in de oude mijnstad. Hier werd Rick's voiture helaas afgekeurd, maar na een kleine operatie van het ros kon hij zijn weg vervolgen.
Samen met Paul, de fameuze Limburgse onderwijzer, klikte hij zijn schoenen vast op de pedalen, om na een foto-shot aan de eerste beklimmingen te beginnen. De start viel om 9.32, Braakensiek en De Twent waren al eerder begonnen. Het begin viel niet tegen, constateerde Rick nadat hij om 11.55 op de helft van de Route aanschoof voor de de lunch.
Toen begon helaas de echte uitdaging, na kilometers vals plat en tegenwind deed de beklimming van de Bergseweg pijn, om nauwelijks herstel later aan onze Wielerheld te bieden. Gelukkig gaf de Fromberg weer moed aan Rick, met steeds een klein klimmetje en een herstelstuk er na. Vervolgens volgde de gevreesde Keutenberg. Rick stond al snel bijna stil, maar wist toch door te trappen. Todat iemand voor hem afstapte. Toen was Rick verloren en moest verder om hoog lopen.
Vanaf de top van de Keutenberg restte hem slechts een winderig plateau, waarna een lange afdaling hem tot in het centrum van Valkenburg bracht. Daar werd werden de renners binnen gehaald als helden, met de terrassen aan beide zijden van de koers gevuld.
Toch wachtte er nog een hindernis, de Cauberg, onder de lezers van deze site vooral bekend met een andere betekenis. Rick zette nog een keer aan, kreeg toen hij het even moeilijk kreeg nog een zet, en klom dapper door, tot hij de speaker het verlossende "en daar komt Rick Lindeman uit Utrecht, na 100 zwaar bevochte kilometers" hoorde zeggen.
Vervolgens begon het lange wachten, onder het genot van het gele gerstenat der hoofdsponsor. De Limburger was reeds eerder gearriveerd. Tweeenhalf uur later kwamen de geslagen helden van de 155 kilometer binnen en kon de reis terug worden aanvaard.
Een dag later versloeg Davide Rebellin Michael Boogerd in de sprint op diezelfde Cauberg en won de 36ste Amstel Gold Race.
Pantani è Morto
14/02/04 17:55 Opgeslagen in: Sport
16 januari 2004
De Piraat is niet meer. Hij is dood. De Man die het wielerennen liet geloven in de illusie is slachtoffer geworden van de tragiek die de ware wielerheld omlijst. Als Icarus daalde hij van de hoogste hoogten van 1998 tot het diepste dal in een hotelkamer in Rimini.
Hij was de klimmer die wij het meeste bewonderden. We hebben zijn vader ontmoet in zijn bar (zie hier) en gejuicht toen hij Ulrich versloeg op de toppen van de alpen. Het olifantje is vertrokken.
Marco Pantani, 1970-2004. Rust zacht.
De Piraat is niet meer. Hij is dood. De Man die het wielerennen liet geloven in de illusie is slachtoffer geworden van de tragiek die de ware wielerheld omlijst. Als Icarus daalde hij van de hoogste hoogten van 1998 tot het diepste dal in een hotelkamer in Rimini.
Hij was de klimmer die wij het meeste bewonderden. We hebben zijn vader ontmoet in zijn bar (zie hier) en gejuicht toen hij Ulrich versloeg op de toppen van de alpen. Het olifantje is vertrokken.
Marco Pantani, 1970-2004. Rust zacht.