rick filosofeert

elitair, elegant, arrogant, sinds 14 mei 1977

Famiglia

Loïs!

Loïs Sofie Lindeman is geboren, kijk op haar eigen site voor veel meer foto's
www.loislindeman.nl. Direct naar de foto's op flickr

IMG_1128
Papa en Mama blij!

Arcen

Ze hebben daar een bier brouwerij
En bossen
Met Konijnentjes

Jens en Kalina waren blij

IMG_0299

Meer foto's

Leeg huis

Mijn ouderlijk huis.
Helemaal leeg

IMG_0170

Ridder in de orde van Oranje Nassau

Het heeft Hare Majesteit behaagd mijn moeder te benoemen tot ridder in de orde van Oranje Nassau, o.a. omdar ze 40 jaar Ziekenhuishygiëne heeft bevorderd in het VUMC

Alle foto's

IMG_0130

Hotel Meester

Hotel2.jpg

Dit is het hotel van mijn overgrootvader
Willem Meester. Het is nu geïncorporeerd in het Victoriahotel, dat je ziet als je het centraal station uit komt. Deze potlood tekening is gemaakt in 1911 door Herman Misset. Over de strijd die het Victoriahotel voerde om uit te breiden heeft Thomas Rosenboom een roman geschreven, Publieke Werken.

Oosterhout

Met de hele familie naar Oosterhout in de katjeskelder

DSC00678.JPG

Alle foto's

Rick's bier

Ik vond dit toen we met mijn werk door de voerstreek fietsten. Paul had toevallig ook een flesje thuis. Nu ook op de Drank pagina

Rick's bier, streekbier uit Voeren

Rick's bier is van hoge gisting met nagisting op de fles en in alles een typisch product uit de nog steeds raadselachtige Voerstreek. De ambachtelijk bereide appel- en perenstroop of kersen geeft dit kwaliteitsbier van en voor alle seizoenen een opmerkelijk karakter: Geserveerd op de juiste temperatuur en in het speciaal daarvoor ontworpen glas ontwaart men pas een dunne nevel die dit gerstenat siert en ons lijkt te willen zeggen: 'Slechts op de tong geef ik iets van mijn Voerens mysterie prijs'
De schenktemperatuur ligt tussen 6 en 10°C.
Het bier is te koop in het VVV-kantoor van 's-Gravenvoeren


Elwin Geslaagd!

Elwin is geslaagd voor zijn opleiding aan het Roc Asa. Hulde!
Alle Elwin Foto's

IMG_0229.JPG

Met mede heldin Vania
DSC00234.JPG

Celine en Romi dansen in het diner na Grand Café Blom

Bijna alles uitgepakt

100 dozen opgehaald!
IMG_0217.JPG

Nieuwe auto

Onze nieuwe peugeot 206SW, is hij niet mooi?
DSC00048.JPG

Meesterdag

Jens heeft zijn debuut gemaakt op de meesterdag. Onze jonge held was natuurlijk meteen het centrum van attentie.

IMG_0214.JPG
Bij oudtante Francis

IMG_0215.JPG
Lachen!

IMG_0216.JPG
Zon!

De Meesters op Hyves
Tante Annemarie op bezoek bij Jens
Meester stamboom door oom Joep
Meester foto's op Flickr

Verhuisd!

Veel helden hebben geholpen met verhuizen:

Bedankt Guus, Jasper, Elwin, Henk, Riet, Marlene, Daniëlle, Martijn, Paul, Frank, Anna, Jaap, Anne, Kas!

Over 1,5 maand housewarming!

Alle verhuisfoto's


Onze nieuwe straat
IMG_0203.JPG

Frank aan het verven
IMG_0171.JPG

Babykamer en oma
IMG_0170.JPG


Martijn en Daniëlle
IMG_0179.JPG

Paul
IMG_0173.JPG

Klussen aan de Birkhoven

Lennard, Mieke en Romi betrekken een nieuws huis.

DSC00077
Romantisch Nachtlicht

DSC00073
Lennard bedenkt een verfstrategie

DSC00070
Gezelligheid in de woonkamer.

Alle Birkhoven foto's

Even een fototje van Jens

DSC00046

Voor meer, www.jenslindeman.nl

Jens geboren

Jens Fjodor Lindeman is geboren op 16 december 2006, om 16.03. Zijn Papa en Mama, Rick en Celine zijn heel blij. Celine en Jens liggen nog in het Mesos Medisch Centrum Oudenrijn

Alle Jens foto's komen op www.jenslindeman.nl

Net geboren:
DSC00017

Aan de borst:
DSC00019

Filmpje:

Babysite online

Voor onze aanstaande baby is er nu ook een kleine eigen site, te vinden op www.babylindeman.islief.nl

Bod geaccepteerd

Voor wie het nog niet weet, we hebben geboden op de Franz Lehar Singel. Dit bod is vandaag geaccepteerd. Hier alvast wat foto's
Read More...

Officiële foto's

Rick en Celine 70

Ook de officiele trouwfoto's staan nu online, klik hier voor meer. Ze zijn gemaakt door Ad Snelderwaard. Klik hier voor een slideshow.

Er is geboren....

Romi

een nieuwe Lindeman. Romi Lindeman werd op 28 november om half drie geboren in het UMC te Utrecht. Rick en Celine zijn nu niet alleen man en vrouw, maar ook oom en tante!

Rick is getrouwd!!

Op 2 september is Rick Jozef Lindeman getrouwd met Celine Elizabeth Gertruda Bell.

P1010018.JPG

...En toen kwamen ze thuis
In een huis vol cadeaus en restanten..
Het echte leven begon gelukkig nog niet,
Ze keken elkaar aan..
De twinkeling kwam terug in hun ogen,
Wat hadden ze een mooie dag gehad....
Alle Trouwfoto's op Flickr

Kijk op de Trouwsite voor meer details over het huwelijk.

Ouders

Caro figlio,

Vanuit de Nederlanden kwamen jij en wij naar Rome. Vanuit die wetenschap zingen wij niet van oorlog, maar wel van Rick die door het lot van het leven verjaagd naar Italie kwam aan het Lavinische strand, veel over landen en zeeen geslingerd door de wil van de wetenschappers,waaronder hijzelf, door de hartstocht naar kennis en avontuur gekweld, totdat hij zijn stad zou bereiken en zijn gedachten tot in Latium zou brengen - de oorsprong van het geslacht der Latijnen, van de vaders van Alba, van de hoge muren van Rome.

Muze, zeg mij waarom, waardoor gekwetst of bedroefd, Rick, even uitblinkend door vroomheid als Aeneas, zulk een reeks van gevaren, zoveel leed wilde verduren. De vroomheid zou zich juist rond Natale 1999 uiten, aan de vooravond van het nieuwe millennium Aan het begin daarvan kende de regerende paus, de bisschop van Rome, zo’n grote betekenis toe. Wij waren met jouw hulp daarbij. Mede aan de hand van Vergilius werden wij, eveals Dante en Beatrice, langs onverwachte paden geleid.

Op het vliegveld haalde je ons op. We moesten heel lang op de koffers wachten, maar die verschenen niet. Dat zou de volgende dag gebeuren. Het wachten bleek alleen maar een kwelling om ons op de proef te stellen.

Vanuit de hemel werd ons dit duidelijk gemaakt. Want daarna kwamen, als genezende tegenstelling, heerlijke dagen vol gezonde beweging (ik zag dat niet altijd zo, want ik wilde al het schoons in alle rust bewonderen, maar dat ligt geheel aan mijn tempo-gevoel), vol prachtige kunstwerken, en vol gezelligheid. Jeugdjaren en jaren van ouder worden kwamen op natuurlijke wijze samen in de uitdrukkelijke oudheid der klassieke kultuur. Ook de Griekse invloed ondervonden we, zowel tot uiting komend in de Romeinse kunstwerken, als in onze eigen beleving toen we in Ostia na veel inspanning de zee bereikten. We riepen immers op het moment dat we de zee bereikten, in onze eigen bewoordingen, “Thalassa! Thalassa!”Je hebt ons een onvergetelijke impressie gegeven van de aspecten van het Rome met als uitgangspunten lijn 8 en de “oude” Piramidevorm. Aspecten, want bij ieder bezoek wisselt de indruk van Rome. Hoe je Rome ziet, hangt ook sterk af van degene die je ontvangt en met wie je reist. Wellicht kan ik je hartelijke gastvrijheid niet beter omschrijven, want we hebben genoten. We sliepen heerlijk op het matras, en koesterden ons eten en onze dranken in het verscholen licht van de huiskamer. De lichte schemering deed ons eerbiedig beseffen dat we het Licht van Rome nooit geheel zullen begrijpen. Alles deden we onder het oog van Johannes XXIII en met de zegen van Johannes Paulus II.Onze dank, en wij wensen je toe dat je je verblijf in Rome als een vruchtbare ervaring met je meedraagt.

Il Tuo Padre

Noodweer en Nero

De koppen in La Repubblica bevestigden wat wij de hele nacht om ons heen hadden gehoord. Heel Europa werd geteisterd door Noodweer en Rome bleef niet achter. Toch vertrokken we onder een schraal zonnetje richting policlinico om de familie de universiteit te laten zien. Bij het standbeeld van Minerva brak echter de hagel los.

IMG_0021

Toen we iets voor één bij de rondleiding bij het Domus Aurea, het gouden huisje van Nero, waren gearriveerd leek het echter mee te vallen. Nadat we een aantal zalen waren afgedaald en de eerste fesco's hadden bewonderd sloeg echter het noodlot toe. Het licht viel uit. We voelden de geest van Nero om ons heen waaien. we kregen nog wel nieuwe kaartjes voor overmorgen.

De ouders werden na een lichte lunch op de trein naar het vliegveld gezet, waarna onze avonturier eindelijk weer even alleen was. Maar niet voor lang. Ook Rick vertrok naar Fiumicino om daar onze Twentse held op te wachten Zijn vliegtuig arriveerde op dezelfde tijd als het lufthansaluchtschip van zijn ouders een week eerder. toen het beeldscherm steeds positievere tijden aangaf kreeg onze naiëveling hoop dat ze de laatste trein zouden kunnen redden. Tuurlijk - om de Twent te citeren - misten ze de laatste trein op 2 minuten. Ze waren veroordeeld tot een Peroni, om nog enige tijd op een donker Fiumicino te wachten, alvorens de reis naar Monteverde aan te kunnen vangen.

Maria Maggiore

Het kerstgebeuren was eindelijk voorbij, dus alles was weer open. We vertrokken aan het einde van de ochtend om - na een collosseum en forumommetje - kaartjes voor het Domus Aurea te kopen. Deze dag was vol, maar voor morgen kon het. De beklimming van de Esquilijn werd als ware Pantani's voortgezet naar de Santa Maria Maggiore, de enige basiliek die Rick nog niet had gezien.


Ze was al gesticht in 432 door Sixtus III en vormde Bernini's laatste rustplaats. Na de koffie op het Piazza della Repubblica gingen we naar Flaminio. Hier werd via het DPTU en het Instituto Olandese een wandeling gemaakt door de heerlijke villa Borghese naar de tweelingkerken op het plein van het Volk. De avond werd besloten in een pizzeria met een schitterende klassieke pasta deeg kneed en snijmachine, en schonk een koppige wijn.

Lido

Ook deze dag zou onze Romein voor gids mogen spelen. Guus kon eindelijk een serieuze opgraving gaan bekijken, We gingen richting Ostia. Eerst werd de San Paolo buiten de muren nog even bezocht, waar onder het toeziend oog van 224 pausen de illussie dat dit multi-purpose tripje vlekkeloos zou verlopen de grond werd ingeboord. We misten de trein. In het schalks opkomende zonnetje werd toen maar een koffie genuttigd, hoewel ook hier weer het principe moest worden uitgelegd, waarom tijdens/na het pranzo nooit Cappuccino mag worden genuttigd.



Ostia bleek de afgelopen maand niet veel veranderd, maar er werd natuurlijk een nieuwe dimensie aangegeven nu we dicht bij het huis van Mireia waren. Ook werd onze held toen hij vredig een trekje van zijn Gauloise nam, bovenop een Romeinse ruïni, wreed weggestuurd door een fanatieke beheerder. Het park ging sluiten. De treinreis werd voortgezien naar het nieuwe - Lido di - Ostia, waar we droevig moesten constateren dat de Adriatische kust haar mooiste stranden had moeten afgeven aan de commercia. We konden slechts terecht op een kiezelstrand. Na een broodje vertrokken we van de woonplaats van Rick's toekomstige getuige, naar zijn overheerlijke pasta in Monteverde.

Popijopi

De wekker ging al vroeg, omdat we vandaag de paus wilden zien. We namen het risico van een hele drukke tram door met het openbaar vervoer te gaan, maar gelukkig kende onze planoloog Rome al goed genoeg om een bus te pakken die net iets verder van het vaticaan stopte, maar wel leeg was. Voor de Sint-Pieter werd nog Universiteits en Michelangelo's infectiepreventie kleding aangeschaft, waarna het wachten op de nonnen begon.

Om 12.05 was het zover. De paus verscheen op het podium. Na een inleidng over het Giubeleo kwam het Urbi et Orbi. Nederlands kwam al als vijfde taal. Onze kleine delegatie uit het vaderland deed zich zo luid mogelijk gelden, waarna de paus zich kon storten op minder belangrijke talen. Om één uur was hij klaar, waarna Rick - na lunch en geworstel met een telefoonkaart - voor gids kon gaan spelen. Nadat we via de heilige poort de Sinter-Pieter waren binnen getreden, en via de Brug van Hadrianus het Piazza Navona bezochten kwamen we aan bij het Pantheon. Hier wilden de net uit Nederland overgekomen barbaren - slechts een paar meter verwijderd van de officieel lekkerste koffie van Rome bij Sant' Eustachio, koffie gaan drinken bij de MacDonalds.


Hierna vertrokken we naar Bernini's Spaanse trappen met als doel vandaar huiswaarts te keren. Op eerste kerstdag reden er echter geen bussen aldaar na het begin van de pomeriggio. Na een bezoek aan Dolce Vita land werd dus maar de taxi naar huis genomen. We zouden bij een Pizzeria in de buurt eten, maar deze was gesloten. In Italië hoort eerste kerstdag echt bij la famiglia. Er werd uiteindelijk als kerst diner Chinees genuttigd - Zij trokken zich niets aan van dergelijke tradities

Heilige Deuren

Het begin van het Anno Santo. Vandaag zouden de Heilige deuren in de Sint-Pieter opengaan. De Lindemannetjes konden zich er echter voorlopig niet mee bezig houden. Na het ontbijt, een staande Cappucho met een Cornetto, en de markt vertrokken ze naar het vliegveld om daar de koffers op te halen. De Lufthansa bleek ditmaal wel in staat het goede te doen en al snel konden we een kopje koffie met koffers gaan drinken.

Na de bureaucratie vertrokken we naar de Via Appia. In deze oude buurt was Rick nog niet geweest. Na een wandeling over de muur van Hadrianus, over de oude Via Appia en waar Petrus het "Domine, quo Vadis?" uitriep arriveerden we bij de beroemde catacomben van San Callisto. Deze waren helaas al dicht, maar een 70 jarig pater bleek nog bij de tijd te zijn door ons te wijzen op de site.

Nadat we thuis enigszins van deze inspanningen bekomen waren vertrokken we naar Trastevere. Hier had Rick een restaurant gereserveerd voor de maaltijd op kerstavond, en wat voor een. We begonnen met zalm om via een traditionele Spagghetti Carbonara en delicate scampi op een godellijke coupe met likeur uit te komen. Sdit alles begeleid met een heerlijke wijn een een ober die met Mama flirtte.

IMG_0007

Vlakbij restaurant "Carlo", lag de Santa Maria in Trastevere. Volgens mij de mooiste kerk van Rome, in ieder geval na de 4 basilieken. Hier was de dienst. Een Amerikaan naast ons werd onwel, van de combinatie van kerst in Rome en de wierook. Zijn gezellin schreeuwde het uit. Tegen half twee vertrokken ze naar huis, voor een mooi stukje kerstbrood.

Genitori

Vandaag zouden mijn ouders aankomen. Na een rustige dag waarin slechts email werd geschreven, spullen aan ex-bewoners werden afgegeven en een echte Italiaanse kersttaart, Pannettone, werd gekocht vertrok onze familie man naar Station Trastevere om daar de trein naar Fiumicino te pakken. Hij ging wat vroeg, omdat hij wist dat er geen treinen gingen 's nachts en hij wilde uitzoeken hoe laat de eerste bus ging. Dat was kwart over één.

Iets voor middernacht zag onze Romein zijn Nederlandse familieleden op de bagage staan wachten. Toen dat om half één nog zo was begreep hij dat er iets mis was. Om kwart voor één kwamen i suoi genitori dan ook met het verwachte bericht: de bagage was er niet, maar we konden morgen terugkomen.

De bus ging keurig op tijd, maar de chauffeur werkte niet echt mee. Eerst zeuren over de kaartjes. Dan niet willen stoppen op Piramide. Daar kon Rick immers via de tram snel naar huis. Nu moesten we naar Termini, op vervolgens daar de 78 naar Piazza Venezia en daar op nachtbus 44 wachten. Een eerste Cappuccino voor Guustaaf was daar wel mogelijk. dus dat was genieten.