Roma, Domenica 31 ottobre 1999
(Settimo giorno, 22°

De wintertijd ging in; dat betekende in dit geval dat Rick pas om 7 uur hoefde op te staan (maar dus nu 6 uur) om Ferrari toch niet te zien winnen. De Finse Furie bleek te over winnen en zo brak er helaas geen volksfeest uit in Monteverde. Dus Rick keerde maar weer terug naar zijn bed.

‘s Middags vertrok Rick naar het Olympisch Stadion om de club van zijn nieuwe thuisstad te zien spelen. In een overvolle bus kwam hij aan. Het was gelukkig wat goedkoper om naar binnen te gaan dan een aantal jaar eerder in Florence, dus Rick had zelfs nog geld om een Shawl te kopen: La Roma non si discute, Si ama. AS Roma kwam al snel op voorsprong, Cagliari deed wat terug. Del Vecchio zorgde dat de Romeinen weer voorstonden, maar een strafschop in de laatste minuut temperde de sfeer.

Toch had Rick zijn club gevonden, hoewel ook hier, exact 77 jaar na Mussolini’s Mars op Rome, wat fascisten rondliepen. In de bus terug ging het natuurlijk alleen maar over voetbal, maar ook over Ferrari. Thuis bleek, na Rick’s ‘Nederlandse’ Saté maaltijd hoe de Rode formatie zich toch op TV als overwinnaars probeerden te presenteren. Onze Amsterdammer kon er slechts om glimlachen.

Roma, Sabato 30 ottobre 1999
(Sesto giorno, 25°, A 16°

Rick bleef liggen, want hij kon eindelijk eens uitslapen. Onze held voerde de hele dag eigenlijk weinig uit; hij voelde zich niet zo lekker en er was ook niemand thuis. Hij verkende de buurt was en deed wat boodschappen.

Onze techneut was ook een beetje bang dat hij de TV gemold had in zijn pogingen hem aan te krijgen, maar toen gebeurde het Wonder: Het lichtknopje dat aan de TV gekoppeld was schoot omhoog en de kijkbuis ging aan; zo moest het dus! R.J. draaide een wasje en hij genoot van Passaparola: een soort Boggle, maar dan met mooie vrouwen. Italian TV Rules. Voor even dan..... Later op de avond volgde nog een gesprek met Agostino over het falliet van de Italiaanse film. Rick bedacht dat hij in Nederland naar de feestjes van Karin en Chaja zou zijn geweest.

Pasted Graphic

Roma, Venerdì 29 ottobre 1999
(Quinto Giorno, 24°, A 15°
Rick zag pas weer rond elf uur het licht en ook Marco was pas net op. Na gedoucht te hebben in een ietwat koude douche kreeg onze cafeïneverslaafde een college over koffie zetten. Het onders bassin moest gevuld worden, daarboven moeten de heilige gebrande bonen, zodat de damp na een intieme vrijage met het zwarte goud in het bovenste gedeelte tot volle wasdom kon komen.

Agostino was intussen ook binnengekomen en Rick moest ergens naar de Uni. Ago  leende zijn sleutels uit en waarschuwde nog dat Italianen oplichters zijn.Nu was onze held net over zijn angst heen dat Agostino zelf een oplichter was, dus nog steeds op zijn Qui Vive. Het ging dus zonder problemen. Onze student vertrok richting de universiteit. Tram 8 was ruim en mooi, maar opschieten deed hij niet, vond onze reiziger, nog niet wetend wat hem nog allemaal te wachten stond. Helaas bleek de aanbevolen 628 niet te vinden op Torre Argentina, zodat de 62 het alternatief bleek. Deze bracht Rick via een gigantisch Dali-hoofd naar de Universiteit.

Op de faculteit bleek niemand in Aula 7 prof. Malusardi überhaupt te kennen en aangezien Rick dik te laat was kon hij ook niet echt uitvissen wat er aan de hand was. Rick kon alleen maar op beter hopen en ging maar mailen. De IB-Groep bleek zich ineens af te vragen of Rick uitwonend was, terwijl ze wisten dat onze planoloog in het buitenland vertoefde. Dat Paulien had leren vallen met schaatsen, bezorgde Rick toch nog een glimlach.

Een woordenboek bleek toch wel essentieel dus Rick ging op zoek. Hij vond in een boekhandel Cubaans, Catalaans, Deens en Napolitaans, maar geen Olandese en keerde dus onverricht terzake terug naar de Via Jenner. Hij leerde Fiaminia wat beter kennen en kon na zijn eerste echte boodschappen ook zijn eerste kookexperience in zijn nieuwe huisje ondergaan. Wat keukenkastjes vielen bijna uitelkaar, maar niet getreurd; de Pasta smaakte lekker.

De televisie bleek ondoorgrondelijk te werken dus Rick bracht de avond lezend door. De bibliotheek bleek uitgebreid te zijn, hoewel Rick het allemaal maar moeilijk vond. De Nederlandse bijdrage bestond uit het Dagboek van Anna Frank, en aangezien onze Amsterdammer in mokum slechts luttele meters van het huis van Anne woonde voelde hij zich direct thuis. Hij sloeg het open en las, onder het toeziend oog van Marco’s portret van Paus Johannes XXIII en een been dat boven hem uitstak.

Roma, Karin’s compleanno 1999
(Quarto Giorno, 26°

Het Bulgaarse reiswekkertje liet tegen vijven van zich horen. Aangezien dat twee uur eerder was dan de bedoeling was, gaf Rick er een subtiele ram op en draaide zich nog maar eens op. Dat hij om zeven uur veertig toch nog zijn bed uitkwam, was slechts te danken aan zijn kamergenoten die er ook al vroeg uitmoesten. Tijd voor ontbijt was er echter niet meer, omdat Rick om negen uur op de Via Edoardo Jenner had afgesproken. Gelukkig ging de reis met de 280 en tram 8 voorspoedig, maar het was een hele trip.

Deze kamer was wat groter, in een betere buurt, en meer ingericht, maar niet zo centraal. Er was ook nog een andere man, Beppe, die die dag voor een aantal dagen naar Parijs zou vertrekken. Hierdoor kon Rick er al vanavond slapen. Vanaf 1 November zou de huur voor het eerst betaald moeten worden. Agostino zou diezelfde avond helpen met de koffers. Rick leek een huis te hebben gevonden!

Het eerste college zou ook die ochtend zijn, al om half negen, maar toen onze student om half elf eindelijk arriveerden trof hij slechts een aantal studenten aan die zeiden dat er iig. nu geen les was. Toen trok Rick maar richting het internetcafé maar aan zijn mailrelaties zijn nieuwe adres te geven; de Senaat en het Volk van Rome hadden hem opgenomen.

Rick trof wat door de stad, schoolde wat Nederlanders bij op het plein voor het Pantheon en observeerde op het terras van het Café Cavour, op het gelijknamige plein de mensen. Terug in de herberg pakte hij zijn boeltje. In drie dagen is toch best wel wat troep te maken. Simon lag boven hem te slapen; tegen zevenen gingen ze met de Deense meisjes eten. Rick belde nog even zijn huis contacten, ook de familie Paris had nu een kamer voor hem gevonden. Tegen elven kwam Agostino; Rick nam afscheid van zijn vrienden, werd bijna doodgeknuffeld door Camilla en nam plaats in de FIAT van de regisseur.

Ze moesten heel Rome weer door. Agostino zapte om de tien seconden van radiostation, om dat hij muziek zocht voor zijn nieuwe film, over kinderen in Napoli. Aangekomen bleken er nog wat mensen te zijn. Marco, in wiens kamer Rick terecht zou komen, zijn college Paolo, een Tunesiër en een meisje, Fiaminia. Rick praatte de rest van de avond met Marco en Paolo, met Paolo vooral in het Frans, omdat het Italiaans toch nog wat problemen gaf. Moe maar voldaan ging Rick slapen. Marco zou om half negen voor wekker spelen en de sleutels copiëren.

Amsterdam, 25 Oktober 1999

Hoi Rick, hoe heb je het in Rome? Heb je al een huisje gevonden? Ben je al een beetje gesettled? Je zal vast wel heel erg mooi weer hebben enzo. Hier is het echt klote weer en ik verlang iedere dag meer naar Barcelona.

Veel plezier en tot snel, mails, enz. Linda

Roma, Mercoledì 27 Ottobre 1999
(Terzo Giorno, 20°, A  14°

Het was wat kouder die ochtend. Dat bemerkte Rick toen hij met Simon en Mark ontbeet. Snel vertrok hij naar het Instituto Olandese. Onderweg belden onze huizenzoeker nog even Agostino. Die wilde nu ineens dat onze wanhopige de volgende dag naar zijn andere appartement in Monteverde kwam kijken.

Het Nederlands Instituut was gelegen aan de Homerusweg, heel poëtisch naast het Belgisch en het Roemeens instiuut. Als het laatste pand verkocht werd door haar regering zou men dertig weeshuizen jarenlang kunnen voeden, maar nu stond het er als monument van het ’Dacische’ volk. Eenmaal binnen bleek het een ‘vrouwen van-’clubje dat bibliotheekje speelde. Ze vonden het allemaal onwijs leuk dat onze Amsterdammer verscheen, maar weer dan wat navragen en wat nieuwe telefoonnummers leverde het niet. Er ontstond zowaar enige commotie toen bleek dat Tineke, een vrouw die onze netwerker al uit Nederland had gebeld, zich met het kastekort had bemoeid. Rick lachte slechts meeewarig.

Toen hij zich had ontworsteld aan de koffie met de belofte snel terug te komen en dan wel lid van hun clubjes te worden kocht hij een schrift op zijn avonturen in op te schrijven. Hij zette zich neer op een terras vlak bij het grootste station van Rome, Termini een schreef de eerste dagen op, terwijl hij ontdekte dat hij zijn Nederlands-Italiaans woordenboek al was vergeten. Oops!

Om half vier was onze dichter uitgeschreven en vertrok enigszins gehaast naar het hoofdgebouw van de facoltà  aan de Via Gramsci, waar op het zelfde tijdstip een Erasmusbijeenkomst plaatsvond. Toen op weg daarheen Rick zich in de Villa Borghese bevond trof hij daar zestien cameraploegen. Heel natuurlijk dacht onze held natuurlijk dat die voor hem bestemd was, maar er bleken nog andere beroemdheden langs te lopen, peccato..

De Socratesmeeting was wel aardig. Het was de eerste keer dat een dergelijke bijeenkomst plaatsvond aan deze faculteit, dus Rick’s timing was onovertroffen. De stranieri werden vorgesteld aan Italianen die hun beurs in het buitenland, vooral in Spanje, al hadden genoten en nu dus ons konden helpen. Rick trof Fabrizio, waarmee hij alk had gepraat voor de deur van La Professoressa de dag tevoren, en samen verbaasden onze jongens zich over de duitse studenten om zich heen.

Terug in de ostello, in het voormalige Foro Mussolini, trof Rick Simon en met hem ging hij tegen zevenen een biertje drinken om daar eigenlijk niet meer weg te gaan. Er kwamen een aantal Deense meisjes, Julie en Camilla, en het werd erg gezellig. Toen het dicht ging werden onze drinkebroeders gedwongen zich terug te trekken in de badkamers, de enige plek waar ze, samen met was Amerikanen en Noren, de avond nog een klein vervolg te geven.

Om half negen wekte il traffico aan de Lungotevere onze reiziger. Hij haastte zich naar de ontbijttafel, maar vond daar slechts de hond in de pot. Daar ontmoette hij wel de man die boven hem sliep. Natuurlijk ook een Nederlander, Simon, die fietste naar Griekenland. De helden dronken samen een kop koffie. Snel vertrok onze held naar de Universiteit, via bus 32 en Metro A was hij al in een half uurtje op de Piazzale Flaminio. Daar was het Dipartimento do Pianificazione Territoriale e Urbanistica makkelijk gevonden. Prof.ssa Fallini, de Erasmus contactpersoon, gaf echter tot half twaalf weg, dus Rick vervolgde zijn weg naar het Plein der Schone Kunsten zijn eerste Gazzetta dello Sport met een Joghurtje tot zich nam.  

Om half twaalf was hij stipt, maar zij uiteraard niet. Rick wachtte wat in het gangetje. Daar ontmoette hij een aantal Italianen die hun Erasmusbeurs in Versailles en Barcelona ontmoette. Volgens hun moest Rick zich alvast maar op wachten instellen. Toen kwam La Professoressa binnen. Ze suggereerde een vak, Pianificazione Territoriale, wat Rick op maandag, donderdag en vrijdag van de straat zou moeten houden. Ene Professor Malusardi geeft het en Rick zou in een groepje met Italianen worden gestopt, om hem te ondersteunen.

Rick kon daar ook het CTS bellen. Al in Nederland had Rick er een fax heen gestuurd, maar zonder reactie. Nu gaven ze aan onze huiszoeker het nummer van een zekere Agostino Ferrente. Hoewel hij de man nauwelijks begreep mocht hij op zijn werk langskomen. Na nog een bezoek aan Malusardi ging Rick op weg. Hij nam eerst weer de Metro, naar Ottaviano en moest toen door de hitte een half uur naar de Via delle Cave Aurelia lopen. Hier vond hij uiteindelijk, aangezien er geen huisnummers bestonden, het studiootje Hollywood, waar Agostino als regisseur werkte. Deze vond vier maanden wat kort, maar hij leek akkoord.

Het appartement lag in de Via Turati. Rick trok er heen op het te bekijken en trof daar Milo, een Joegoslavisch acteur, bijgenaamd naar de stad waar hij vandaan kwam, eenbenaming die de schrijver dezes ook nog eens placht toe te passen. Het appartement was aardig, hoewel Spartaans ingericht en goed gelegen. Het zou L. 550.000 per maand gaan kosten. Uma verteld onze hoofdpersoon ook waar hij een internetcafé zou kunnen vinden. Rick ging naar dit Netgate en mailde wat Richting Nederland. Uma kwam evenlater zelf ook.

Rick trok weer naar zijn jeugdherberg, belde zijn Mama of die hem de borg kon voorschieten en trok eens naar de etenszaal. Hier trof hij een Nick uit Hanover die meteen zijn beste vriend wilde worden. Rick had daar zijn twijfels over, maar ging toch gezellig pasta met hem eten. ’s Avonds keken ze naar Milan – Chelsea, dat werd 1-1, terwijl Willem II een punt uit Moskou wegsleepte.

Het was nog donker in de voorstad van onze stad, op de eerste verdieping van het ouderlijk huis aan de Van Borsselenlaan. Om 6.15 werd onze held gewekt door zijn moeder. Het ging beginnen. Hij stapte om 7.03 de trein in en stapte om 7.18 de trein binnen die hem naar de hoofdstad van België zou brengenein, maar onze bepakte hoofdpersoon wist toch een plaatsje te bemachtigen. Na Rotterdam werd het gelukkig rustiger; Rick zat nu naast een aantal Utrechtse studentes op schoolreisje naar Antwerpen. Met deze dames speelde onze acteur na Roosendaal Hints, met o.a. een briljante uitvoering van een Rond Tweepersoonswaterbed met donzen dekens

Op Brussel Noord werd er overgestapt op de Brussels Airport Express. Dit was inderdaad een boemeltje, zoals de naam al deed vermoeden. Toen onze Amsterdammer in checkte op Zaventem kwam hij een heel burgelijk Nederlands gezinnetje tegen. Ze bleken in dezelde rij te gaan staan. Rick hoefde gelukkig niets extra’s te betalen voor zijn 35 kilo bagage, daar hij student was. Nadat Rick een pizza-sliceje naar binnen had gewerkt kwam hij dezelfde zuerende representanten van de bourgeoisie weer tegen. Rick’s Maagdelijke Express vertrok 10 minuten te laten, aangezien de Brusselse computers al last leken te hebben van het millennium probleem, dus dat schoot niet op. Het gezinnetje vertrok ook naar Rome.

Zilveren Vogel van Virgin Express bleek inderdaad de bus te zijn waarvoor Rick betaald had. Onze student moest zelfs ƒ3,- betalen voor een simpel kopje thee, een rendementvan tegen de 3000%. Aangezien er ook wat tegenwind was arriveerde de Boeing op Rome Fiumicino. Dit werd afgekort als FCO; hierdoor kon eindelijk begrepen worden hoe de Rome (FCO) skate van Roces pas in het rijtje van Amsterdam (AMS) en Barcelona (BCN). Verwonderd over dit feit liet Rick even zijn discman liggen, maar hij realiseerde zich gelukkig op de bagageband en kon dus nog terug. Op het station vroeg onze held held waar hij moest uitstappen voor het Stadio Olimpico, waar de jeugdherberg was: Roma Trastevere. Daar aangekomen werd hij voor het eerst weer geconfronteerd met het openbaar vervoer van Rome. Hij moest Tram 8 en daarna bus 280 pakken. Op het station liepen ook voor de laatste maal die zeurende burgelijke Nederlanders rond. 

Rick stapte helaas iets te vroeg uit de Tram, zodat hij puffend de Ponte Garibaldi moest oversteken om de bus te pakken. Halverwege besloot hij de Taxi te pakken. L. 28.000 armer kwam Rick aan bij de jeugdherberg, een bunker waar zelfs Stalin zich unheimisch zou hebben gevoeld. Rick ruste uit, met de Chemical Brothers op de boxen. Hij belde tevergeefs naar de familie Paris voor informatie over een kamer. 

Toen pakte hij maar zomaar een Bus, de 69. Hij stapte bij het eindpunt uit op de Piazzale Clodio. Hier was een Macdonalds, altijd gezond. Hij zat er een uurtje, las wat Vergilius en belde nog even naar de Franse Hoofdstad. Doodmoe liet hij zich in slaap vallen en hoorde niet eens zijn kamergenoten thuiskomen.