Rick wint de gold-race
14/04/04 22:51 Opgeslagen in: Sport
Hij houdt het in ieder geval vol
Om 5.15 werd Rick uit zijn bed gebeld door Braakensiek, zijn oude Nabelfuhrer; over een half uur zou deze DJ annex tandenborstelverkoper voor de deur staan, om onze held op te halen. Vandaag zou Rick voor de tweede keer de Amstel Gold Race fietsen.
Zijn gedachten gingen uit naar de weinige voorbereiding die hij had gehad, een rondje naar de oude-vestingstad Woerden en een paar keer de brug over het romantische Amsterdam-Rijnkanaal over. Doch, vastberaden als hij was, zou hij zich hier niet door laten afschrikken
Braakensiek was wat laat, daar de koelvloeistof uit opwinding over wat zou komen reeds was weggevloeid, en dus tilde Lindeman zijn fiets in de Golf, terwijl Menno vloeistof in zijn dampende wagen des volks goot. Al ras gingen zij met een kilometer of 145 per uur over de Route du Soleil om tegen achten te arriveren in de oude mijnstad. Hier werd Rick's voiture helaas afgekeurd, maar na een kleine operatie van het ros kon hij zijn weg vervolgen.
Samen met Paul, de fameuze Limburgse onderwijzer, klikte hij zijn schoenen vast op de pedalen, om na een foto-shot aan de eerste beklimmingen te beginnen. De start viel om 9.32, Braakensiek en De Twent waren al eerder begonnen. Het begin viel niet tegen, constateerde Rick nadat hij om 11.55 op de helft van de Route aanschoof voor de de lunch.
Toen begon helaas de echte uitdaging, na kilometers vals plat en tegenwind deed de beklimming van de Bergseweg pijn, om nauwelijks herstel later aan onze Wielerheld te bieden. Gelukkig gaf de Fromberg weer moed aan Rick, met steeds een klein klimmetje en een herstelstuk er na. Vervolgens volgde de gevreesde Keutenberg. Rick stond al snel bijna stil, maar wist toch door te trappen. Todat iemand voor hem afstapte. Toen was Rick verloren en moest verder om hoog lopen.
Vanaf de top van de Keutenberg restte hem slechts een winderig plateau, waarna een lange afdaling hem tot in het centrum van Valkenburg bracht. Daar werd werden de renners binnen gehaald als helden, met de terrassen aan beide zijden van de koers gevuld.
Toch wachtte er nog een hindernis, de Cauberg, onder de lezers van deze site vooral bekend met een andere betekenis. Rick zette nog een keer aan, kreeg toen hij het even moeilijk kreeg nog een zet, en klom dapper door, tot hij de speaker het verlossende "en daar komt Rick Lindeman uit Utrecht, na 100 zwaar bevochte kilometers" hoorde zeggen.
Vervolgens begon het lange wachten, onder het genot van het gele gerstenat der hoofdsponsor. De Limburger was reeds eerder gearriveerd. Tweeenhalf uur later kwamen de geslagen helden van de 155 kilometer binnen en kon de reis terug worden aanvaard.
Een dag later versloeg Davide Rebellin Michael Boogerd in de sprint op diezelfde Cauberg en won de 36ste Amstel Gold Race.
Om 5.15 werd Rick uit zijn bed gebeld door Braakensiek, zijn oude Nabelfuhrer; over een half uur zou deze DJ annex tandenborstelverkoper voor de deur staan, om onze held op te halen. Vandaag zou Rick voor de tweede keer de Amstel Gold Race fietsen.
Zijn gedachten gingen uit naar de weinige voorbereiding die hij had gehad, een rondje naar de oude-vestingstad Woerden en een paar keer de brug over het romantische Amsterdam-Rijnkanaal over. Doch, vastberaden als hij was, zou hij zich hier niet door laten afschrikken
Braakensiek was wat laat, daar de koelvloeistof uit opwinding over wat zou komen reeds was weggevloeid, en dus tilde Lindeman zijn fiets in de Golf, terwijl Menno vloeistof in zijn dampende wagen des volks goot. Al ras gingen zij met een kilometer of 145 per uur over de Route du Soleil om tegen achten te arriveren in de oude mijnstad. Hier werd Rick's voiture helaas afgekeurd, maar na een kleine operatie van het ros kon hij zijn weg vervolgen.
Samen met Paul, de fameuze Limburgse onderwijzer, klikte hij zijn schoenen vast op de pedalen, om na een foto-shot aan de eerste beklimmingen te beginnen. De start viel om 9.32, Braakensiek en De Twent waren al eerder begonnen. Het begin viel niet tegen, constateerde Rick nadat hij om 11.55 op de helft van de Route aanschoof voor de de lunch.
Toen begon helaas de echte uitdaging, na kilometers vals plat en tegenwind deed de beklimming van de Bergseweg pijn, om nauwelijks herstel later aan onze Wielerheld te bieden. Gelukkig gaf de Fromberg weer moed aan Rick, met steeds een klein klimmetje en een herstelstuk er na. Vervolgens volgde de gevreesde Keutenberg. Rick stond al snel bijna stil, maar wist toch door te trappen. Todat iemand voor hem afstapte. Toen was Rick verloren en moest verder om hoog lopen.
Vanaf de top van de Keutenberg restte hem slechts een winderig plateau, waarna een lange afdaling hem tot in het centrum van Valkenburg bracht. Daar werd werden de renners binnen gehaald als helden, met de terrassen aan beide zijden van de koers gevuld.
Toch wachtte er nog een hindernis, de Cauberg, onder de lezers van deze site vooral bekend met een andere betekenis. Rick zette nog een keer aan, kreeg toen hij het even moeilijk kreeg nog een zet, en klom dapper door, tot hij de speaker het verlossende "en daar komt Rick Lindeman uit Utrecht, na 100 zwaar bevochte kilometers" hoorde zeggen.
Vervolgens begon het lange wachten, onder het genot van het gele gerstenat der hoofdsponsor. De Limburger was reeds eerder gearriveerd. Tweeenhalf uur later kwamen de geslagen helden van de 155 kilometer binnen en kon de reis terug worden aanvaard.
Een dag later versloeg Davide Rebellin Michael Boogerd in de sprint op diezelfde Cauberg en won de 36ste Amstel Gold Race.