Opmerkelijk
Twitter volgers
10/02/12 20:18
In navolging van @dinadineke
Een versje over mijn 256ste volger.
Daar ik niet kan zingen
Een gedichtje….
----
2^8 volgers...
Eerst was er Brianna
Een Amerikaanse schone
Die toch niet echt bleek.
Ze verdween zo snel uit twitter
Dat ik niet eens
Haar foto kon redden
Uit de vergetelheid.
Maar toen was er Martin Duits.
Een collega.
Die ik al lang ken,
Maar toch ook weer niet zo goed.
Het MKB is zijn passie.
Innoveren zijn missie.
En om dat te doen.
Maakt zijn Gijs een tekening
Maxime retweet hij vaak.
Is de jezuïet zijn messias.
Of zorgt hij voor de bitterballen
In zijn groep op Linked in.
En na als dit werk
Is het misschien niet zo gek
Dat volger 2^8+1
Een boodschap in zich had.
„@neemonslag volgt uw op twitter”
Was het begin van mijn werkweek.
Een versje over mijn 256ste volger.
Daar ik niet kan zingen
Een gedichtje….
----
2^8 volgers...
Eerst was er Brianna
Een Amerikaanse schone
Die toch niet echt bleek.
Ze verdween zo snel uit twitter
Dat ik niet eens
Haar foto kon redden
Uit de vergetelheid.
Maar toen was er Martin Duits.
Een collega.
Die ik al lang ken,
Maar toch ook weer niet zo goed.
Het MKB is zijn passie.
Innoveren zijn missie.
En om dat te doen.
Maakt zijn Gijs een tekening
Maxime retweet hij vaak.
Is de jezuïet zijn messias.
Of zorgt hij voor de bitterballen
In zijn groep op Linked in.
En na als dit werk
Is het misschien niet zo gek
Dat volger 2^8+1
Een boodschap in zich had.
„@neemonslag volgt uw op twitter”
Was het begin van mijn werkweek.
A song about Rick
01/02/12 13:15
Dineke (@dinadineke)
Somebody I probably met only once.
In one of the furthest outposts
Of the Go subculture
I was once part of.
Or maybe still am.
But, as one knows.
Social Networks have that strange habit.
Of joining up people,
Who don’t really know each other.
And thus when I saw a tweet.
By Pool legend @jtvanderlinde
I couldn’t help but press follow.
And fresh from Austin, Texas.
Or indeed Amsterdam-West
A singer songer-writer appeared.
Social-Liberal?
Shoe-addict?
Phonecover thief?
No one knows.
But she made this.
And that made me feel special.
And in these woeful times.
That’s just about the best one can hope for….
Somebody I probably met only once.
In one of the furthest outposts
Of the Go subculture
I was once part of.
Or maybe still am.
But, as one knows.
Social Networks have that strange habit.
Of joining up people,
Who don’t really know each other.
And thus when I saw a tweet.
By Pool legend @jtvanderlinde
I couldn’t help but press follow.
And fresh from Austin, Texas.
Or indeed Amsterdam-West
A singer songer-writer appeared.
Social-Liberal?
Shoe-addict?
Phonecover thief?
No one knows.
But she made this.
And that made me feel special.
And in these woeful times.
That’s just about the best one can hope for….
We doen het weer
26/12/11 12:45
Na een computer crash warren er wat problemen maar we doen het weer...
End of a few paradigms
26/01/11 12:40
For twenty years and a bit we’ve been using the same paradigm for our computer.
You organise your world like folders. You shift your documents around on a desktop. We did this on Mac OS 1. And we’re still doing it.
Since the early nineties we’re doing Wysiwyg word processing. Even Wordperfect 5.1 tried it a bit. But then Microsoft Word took over. We wrote our pieces of virtual Paper. Often ruining it with too much fonts. Or even worse, Comic Sans. But we kept thinking those pages were the only way too write, even if we printed those documents less and less.
And for some reason every presentation is a list of bullit points. 30 sheets with 15 bullet points are no exception. People died of boredom during presentations. Space shuttles crashed. The average high military person spends most of his time on Powerpoint...
But luckily..times are changing. In the last few weeks I discovered the Paradigm is changing. Productity software seems to refit modern usage.
Last month I discovered Scrivener. It does away with the Virtual Paper. It builds documents like you built up your story or documents. You start with a structure, fill things in at time, reshuffle stuff. And only then you make it ready to print. Furthermore, it keeps you research on the place were you need it, and has a full screen mode to lose all those fancy stuff. The Word Paradigm has been overtrown. Popper will dance with joy.
Then I discovered Prezi. I was already using Powerpoint less and less for presentations, just as a tool to show some pictures to tell my story with. And Keynote made slides look better. But now there is Prezi. Zooming in and out of your text, letting things appear when relevant and msot importantly, One big canvas, thus freeing us from Slides, which had locked us in since the old days of the overhead projector.
27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" width="435" height="300">
You organise your world like folders. You shift your documents around on a desktop. We did this on Mac OS 1. And we’re still doing it.
Since the early nineties we’re doing Wysiwyg word processing. Even Wordperfect 5.1 tried it a bit. But then Microsoft Word took over. We wrote our pieces of virtual Paper. Often ruining it with too much fonts. Or even worse, Comic Sans. But we kept thinking those pages were the only way too write, even if we printed those documents less and less.
And for some reason every presentation is a list of bullit points. 30 sheets with 15 bullet points are no exception. People died of boredom during presentations. Space shuttles crashed. The average high military person spends most of his time on Powerpoint...
But luckily..times are changing. In the last few weeks I discovered the Paradigm is changing. Productity software seems to refit modern usage.
Last month I discovered Scrivener. It does away with the Virtual Paper. It builds documents like you built up your story or documents. You start with a structure, fill things in at time, reshuffle stuff. And only then you make it ready to print. Furthermore, it keeps you research on the place were you need it, and has a full screen mode to lose all those fancy stuff. The Word Paradigm has been overtrown. Popper will dance with joy.
Then I discovered Prezi. I was already using Powerpoint less and less for presentations, just as a tool to show some pictures to tell my story with. And Keynote made slides look better. But now there is Prezi. Zooming in and out of your text, letting things appear when relevant and msot importantly, One big canvas, thus freeing us from Slides, which had locked us in since the old days of the overhead projector.
27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" width="435" height="300">
And now Apple has taken a final step. The iPhone made us realise most people need Apps, instead of an OS. Chrome made think about if there was more needed than a browsers. Hopefully Mac OSX Lion will be the first step into a computer environment just built to facilitate, instead of dominate. Although I can live less with Apple closing my computer than closing my Phone.....
Thus a brave new world has dawned. And just in time to enjoy on my new MacBook...
Zwanen op de wallen
06/12/10 12:37
Om ons Ajax verdriet te verdrinken, gingen we naar de stad, langs de wallen, en schonken de vrouwen een blik, maar waren gefascineerd door deze Zwanen...
ProAssist
04/11/10 16:32
Nu Youp van 't Hek de Helpdesken aanvalt, ook maar mijn verhaal over ProAssist
Iphone gevallen op 1 augustus. Meteen wisseltoestel, mooi zo!
Simpel wissel toestel. booh!
Het zou 3 a 4 weken duren.
Elke week hetzelfde verhaal. Geen oplossingen, maar leveringsproblemen bij Apple.
Haal ze ergens anders vandaan, zou ik zeggen.
Na 12 weken brengen ze me een beter leen toestel.
Maar de enige voorwaarde die ik had - wifi - zodat ik hem in het buitenland goed kan gebruiken.
Zit er niet op.
We zijn drie maanden verder.
En Tellen.
Wekelijks hetzelfde verhaal.
Voor hoe lang nog?
Ik mis mn iPhone.
Iphone gevallen op 1 augustus. Meteen wisseltoestel, mooi zo!
Simpel wissel toestel. booh!
Het zou 3 a 4 weken duren.
Elke week hetzelfde verhaal. Geen oplossingen, maar leveringsproblemen bij Apple.
Haal ze ergens anders vandaan, zou ik zeggen.
Na 12 weken brengen ze me een beter leen toestel.
Maar de enige voorwaarde die ik had - wifi - zodat ik hem in het buitenland goed kan gebruiken.
Zit er niet op.
We zijn drie maanden verder.
En Tellen.
Wekelijks hetzelfde verhaal.
Voor hoe lang nog?
Ik mis mn iPhone.
Slumdog Millionaire
16/02/09 14:24
Slumdog Millionaire is een geweldige film. Ga er heen! Daarnaast komen de Oscars eraan, mijn favoriete films ooit op imdb.
Gladheid in Vleuten
08/12/08 10:17
Wijkwethouder Tymon de Weger
Postbus 16200
3500 CE Utrecht
Nederland
Utrecht, maandag, december 8, 2008
Geacht College, Beste Vroedschap
U weet, dat ondanks de ongemakkelijke waarheid die op ons allen afkomt, de Hollandsche winter, zo mooi beschilderd door Avercamp, soms nog hard kan toeslaan. Zo fietste ik met mijn zoon, langs voormalige ridderhofsteden als Ter Weijde en Den Engh naar het fraaie dorp Vleuten, precies zoals in de visioenen van Riek Bakker voor het gebied waar de Rijn ons verlaat voor de Sleutelstad, was vorm gegeven. Op deze winterse 24ste van de nevelmaand, november, lag het dorp, waarvan u de schepen mag zijn, met een laagje wit over de boomgaarden waaraan het zijn roem ontleent.
Mijn zoon zat voorop, babbelend als zijn leeftijd (Bijna 2) betaamt. We fietsten naar de kinderopvang “Hotoldebotol.” Net toen we van het fietspad dat de tol ontsluit afgingen, om de laatste bocht naar het Leiwerk te nemen, waren we kansloos, en gingen we onderuit. Mijn zoon lag hevig bloedend op de grond.
“Vervelend”, zult u zeggen, “maar dat is overmacht. Immers, die luisterrijke winters, die u beschrijft, eisen immers af en toe hun tol. Ik hoop dat hij snel hersteld.” Uw politieke afkomst kennende, zult u misschien zelfs om zegen hebben gevraagd, waarvoor dank. Het gaat inmiddels ook weer beter met hem.
Toch is het daarmee niet afgesloten. Er is immers, zoals u weet, een moment waarom de verantwoordelijkheid van de gemeenschap wel ter sprake komt. Het moment waarop overmacht verandert in nalatigheid. En dat, geachte vroedschap, is in dit geval zo.
Het kindercentrum, waarover ik zoëven sprak, heeft immers telkenmale contact met u gezocht om het strooibeleid rond het Leiwerk, waar naast kinderopvang ook een lagere school ligt, aan te passen. De morgen van de 24ste heb ik zelf 4 mensen onderuit zien gaan, voor en nadat ik mijn zoon naar de huisarts meenam.
Uw college koketteert graag met de bloem der natie in haar campagne voor het nieuwe hart van onze Domstad. In taal die men SMS placht te noemen wordt zij welkom geheten in 2030. Om dat welkom met gezonde jonge mensen te vieren, verzoek u uw verantwoordelijkheid te nemen en iets aan deze nalatigheid te doen. Er is bovendien iets dat volgt uit nalatigheid, en dat is aansprakelijkheid.
In afwachting van uw antwoord verblijf ik.
Hoogachtend,
Rick Lindeman
Postbus 16200
3500 CE Utrecht
Nederland
Utrecht, maandag, december 8, 2008
Geacht College, Beste Vroedschap
U weet, dat ondanks de ongemakkelijke waarheid die op ons allen afkomt, de Hollandsche winter, zo mooi beschilderd door Avercamp, soms nog hard kan toeslaan. Zo fietste ik met mijn zoon, langs voormalige ridderhofsteden als Ter Weijde en Den Engh naar het fraaie dorp Vleuten, precies zoals in de visioenen van Riek Bakker voor het gebied waar de Rijn ons verlaat voor de Sleutelstad, was vorm gegeven. Op deze winterse 24ste van de nevelmaand, november, lag het dorp, waarvan u de schepen mag zijn, met een laagje wit over de boomgaarden waaraan het zijn roem ontleent.
Mijn zoon zat voorop, babbelend als zijn leeftijd (Bijna 2) betaamt. We fietsten naar de kinderopvang “Hotoldebotol.” Net toen we van het fietspad dat de tol ontsluit afgingen, om de laatste bocht naar het Leiwerk te nemen, waren we kansloos, en gingen we onderuit. Mijn zoon lag hevig bloedend op de grond.
“Vervelend”, zult u zeggen, “maar dat is overmacht. Immers, die luisterrijke winters, die u beschrijft, eisen immers af en toe hun tol. Ik hoop dat hij snel hersteld.” Uw politieke afkomst kennende, zult u misschien zelfs om zegen hebben gevraagd, waarvoor dank. Het gaat inmiddels ook weer beter met hem.
Toch is het daarmee niet afgesloten. Er is immers, zoals u weet, een moment waarom de verantwoordelijkheid van de gemeenschap wel ter sprake komt. Het moment waarop overmacht verandert in nalatigheid. En dat, geachte vroedschap, is in dit geval zo.
Het kindercentrum, waarover ik zoëven sprak, heeft immers telkenmale contact met u gezocht om het strooibeleid rond het Leiwerk, waar naast kinderopvang ook een lagere school ligt, aan te passen. De morgen van de 24ste heb ik zelf 4 mensen onderuit zien gaan, voor en nadat ik mijn zoon naar de huisarts meenam.
Uw college koketteert graag met de bloem der natie in haar campagne voor het nieuwe hart van onze Domstad. In taal die men SMS placht te noemen wordt zij welkom geheten in 2030. Om dat welkom met gezonde jonge mensen te vieren, verzoek u uw verantwoordelijkheid te nemen en iets aan deze nalatigheid te doen. Er is bovendien iets dat volgt uit nalatigheid, en dat is aansprakelijkheid.
In afwachting van uw antwoord verblijf ik.
Hoogachtend,
Rick Lindeman
Burgermeester
11/08/08 10:16
Jens en Lars waren op de opening van de Burgermeester,
het nieuwe high-end Burgerrestaurant van Amsterdam,
Jammie!
>
Meer foto's
Read More...
het nieuwe high-end Burgerrestaurant van Amsterdam,
Jammie!
>Meer foto's
Read More...
Zonsverduistering
01/08/08 10:03
Er was een zonsverduistering op 1 augustus.,
Niet zo stoer als die in 1999
Maar toch mooi een excuus om te gaan,
naar die mooie plek waar ik trouwde.
Niet zo stoer als die in 1999
Maar toch mooi een excuus om te gaan,
naar die mooie plek waar ik trouwde.
Lente!
01/05/08 13:39
Het is Lente
Nog geen bloesjesdag misschien
Maar wel eindelijk lekker weer!
In mei leggen bovendien alle foto's een ei
Volg dat bij de vogelbescherming
Met live-broedcam's
Nog geen bloesjesdag misschien
Maar wel eindelijk lekker weer!
In mei leggen bovendien alle foto's een ei
Volg dat bij de vogelbescherming
Met live-broedcam's
Martin Ros
21/12/07 09:44
Geachte Tros,
U heeft mij helaas van de reden beroofd ooit nog naar uw nieuwsshow te luisteren. Waar de rest van de uitzending voor gebrabbel over ditjes en datjes bestaat, met onderwerpen waar de presentatoren niet altijd even goed van op de hoogte te zijn, was de performance van de heer Ros elke keer weer een hoogtepunt in radioland.
Nog één keer zullen wij morgen genieten van de begeisterung, van de kennis, van de spirit van Ros. Welke weeë dieren u hiervoor in de plaats gaat zetten weet ik niet precies, maar de kans dat zij een dergelijk monument overtreffen lijkt mij gering. Natuurlijk Ros kon doordraven, maar zoals juist de oude opa zijn kleinzoon kan inspireren met verhalen van vroeger, zo kon Ros ons inspireren tot de aankoop van boeken die wij anders in het grote aanbod geen blik waardig zouden kunnen.
Deze analogie gebruik ik natuurlijk niet voor niks. Ros is actief sinds ik bewust radio luister. Hij heeft mijn hele jeugd mede een literaire stem gegeven. En hoewel het enerzijds passend lijkt om, nu mijn smaak op mijn dertigste volgroeid is, afscheid te nemen van een inspirator, is dat niet zo. Want juist nu was ik instaat hem te nuanceren, hem te relativeren, en hem te corrigeren.
Mijn vader, levenslang Ros-adept, viert morgen zijn 35ste trouwdag. Op die dag zal ook helaas een stukje van hem sterven. Ik hoop dat Ros net als zijn grote held Coppi zal geniet van zijn tijd met zijn eigen Dame Bianca.
Onze laatste hoop is dus nu blijkbaar Interpolis, hoe irritant die reclames ook mogen zijn
Hoogachtend,
Rick Lindeman
U heeft mij helaas van de reden beroofd ooit nog naar uw nieuwsshow te luisteren. Waar de rest van de uitzending voor gebrabbel over ditjes en datjes bestaat, met onderwerpen waar de presentatoren niet altijd even goed van op de hoogte te zijn, was de performance van de heer Ros elke keer weer een hoogtepunt in radioland.
Nog één keer zullen wij morgen genieten van de begeisterung, van de kennis, van de spirit van Ros. Welke weeë dieren u hiervoor in de plaats gaat zetten weet ik niet precies, maar de kans dat zij een dergelijk monument overtreffen lijkt mij gering. Natuurlijk Ros kon doordraven, maar zoals juist de oude opa zijn kleinzoon kan inspireren met verhalen van vroeger, zo kon Ros ons inspireren tot de aankoop van boeken die wij anders in het grote aanbod geen blik waardig zouden kunnen.
Deze analogie gebruik ik natuurlijk niet voor niks. Ros is actief sinds ik bewust radio luister. Hij heeft mijn hele jeugd mede een literaire stem gegeven. En hoewel het enerzijds passend lijkt om, nu mijn smaak op mijn dertigste volgroeid is, afscheid te nemen van een inspirator, is dat niet zo. Want juist nu was ik instaat hem te nuanceren, hem te relativeren, en hem te corrigeren.
Mijn vader, levenslang Ros-adept, viert morgen zijn 35ste trouwdag. Op die dag zal ook helaas een stukje van hem sterven. Ik hoop dat Ros net als zijn grote held Coppi zal geniet van zijn tijd met zijn eigen Dame Bianca.
Onze laatste hoop is dus nu blijkbaar Interpolis, hoe irritant die reclames ook mogen zijn
Hoogachtend,
Rick Lindeman
Rick's bier
19/09/07 10:40
Ik vond dit toen we met mijn werk door de voerstreek fietsten. Paul had toevallig ook een flesje thuis. Nu ook op de Drank pagina
Rick's bier, streekbier uit Voeren
Rick's bier is van hoge gisting met nagisting op de fles en in alles een typisch product uit de nog steeds raadselachtige Voerstreek. De ambachtelijk bereide appel- en perenstroop of kersen geeft dit kwaliteitsbier van en voor alle seizoenen een opmerkelijk karakter: Geserveerd op de juiste temperatuur en in het speciaal daarvoor ontworpen glas ontwaart men pas een dunne nevel die dit gerstenat siert en ons lijkt te willen zeggen: 'Slechts op de tong geef ik iets van mijn Voerens mysterie prijs'
De schenktemperatuur ligt tussen 6 en 10°C.
Het bier is te koop in het VVV-kantoor van 's-Gravenvoeren
Rick's bier, streekbier uit Voeren
Rick's bier is van hoge gisting met nagisting op de fles en in alles een typisch product uit de nog steeds raadselachtige Voerstreek. De ambachtelijk bereide appel- en perenstroop of kersen geeft dit kwaliteitsbier van en voor alle seizoenen een opmerkelijk karakter: Geserveerd op de juiste temperatuur en in het speciaal daarvoor ontworpen glas ontwaart men pas een dunne nevel die dit gerstenat siert en ons lijkt te willen zeggen: 'Slechts op de tong geef ik iets van mijn Voerens mysterie prijs'
De schenktemperatuur ligt tussen 6 en 10°C.
Het bier is te koop in het VVV-kantoor van 's-Gravenvoeren
JGJ Tijkotte MA MB
09/09/07 15:36
Voor zijn verjaardag hebben we Jasper een oorkonde uitgereikt, gefeliciteerd!
Moord in Terwijde
05/09/07 17:31
UTRECHT - Abdelhakh Edaijaji, een man van in de veertig, is dinsdagmiddag op de Franz Leharsingel in de Utrechtse wijk Terwijde (Leidsche Rijn) doodgeschoten. Het slachtoffer is een bewoner van de Heinrich Bertestraat, vlakbij de plek des onheils. Het zou gaan om een jarenlange burenruzie. Read More...
MacRetro & Pacman
20/08/07 11:28
Even korte reclame voor mijn retro site, MacRetro, alles over oude spelcomputers, en hoe je die kan emuleren op de mac. Read More...
Niet verslaafd aan gadgets hoor
10/08/07 15:45
Dus daar zat ik vorige week in de trein.
Ik had 2 uur vertraging tussen Utrecht en Den Haag.
Wat doet een mens dan?
De eerste 1,5 eeuw van de trein (1839-1989) ging hij dan een boek lezen. Read More...
Ik had 2 uur vertraging tussen Utrecht en Den Haag.
Wat doet een mens dan?
De eerste 1,5 eeuw van de trein (1839-1989) ging hij dan een boek lezen. Read More...
Route kaart
11/07/07 11:30
Vleutenseweg
25/06/07 11:40
(Martin Bril in de Volkskrant van 22 juni over de weg die ik dagelijks fiets)
Alle wegen leiden naar Rome, maar er zijn er ook een paar die naar het centrum van Utrecht gaan. De Biltse straatweg met in het verlengde de Biltstraat,de Amsterdamse straatweg, de weg der Verenigde Naties om een paar verkeersaders te noemen. Maar de mooiste route die Utrecht invoert is over de Vleutenseweg - alleen die naam al.
Vleutenseweg.
Je hebt ook nog de verlengde Vleutenseweg, de Oude Vleutenseweg, de Vleutense Brug, De Vleutense Vaart, de Vleutense steenovenweg en Vleuten zelf, uiteraard, een dorp dat inmiddels dreigt te verdwijnen in de nieuwbouw van Leidsche Rijn. Maar zelfs als Vleuten niet meer bestaat, dan zal de Vleutenseweg er nog zijn. Dé weg om Utrecht in westelijke richting te verlaten. Rij hem in de zomer maar eens af, vanuit het centrum en zon hangt als een grote gloeiende bal in de verte, bij het kruispunt met de Spinozaweg, waar de route naar het noorden buigt.
Zelf rijdt ik liever de andere kant op, de stad in. Het plezier begint al bij de afslag van de A2, Oog in Al. Weliswaar maakt de infrastructuur daar een tijdelijke indruk, toch ben je al snel in het zicht van de oude Vleutense brug over het Amsterdam Rijnkanaal, met links de electriciteitscentrale en vlak voor je, rechts, de dampende schoorstenen van Douwe Egberts. Een stad met industriële bedrijvigheid op zijn drempels, dat is pas een stad.
Meteen na de koffie buigt de Vleutenseweg naar rechts om op een rommelig kruispunt de spinozaweg te kruisen. Daarna koerst de weg in een mooie, rechte lijn naar het centrum, langs het Majellapark en Lombok, langs scholen, oude huizen, nieuwbouw,en vooral langs een splinternieuwe busbaan, om de paar honderd meter voor zien van mooie glimmende haltes met (deze week) reclame voor de zomerjurkjes van de Zeeman. 4 euro 99, je vraagt je af hoe het kan voor dat geld.
De Vleutenseweg heeft een grote attractie, en een paar kleine. De grote is de Dom, waar de straat recht op af lijkt te gaan. Met iedere meter kom je dichter bij het geheim van Utrecht lijkt het. Je wordt als het ware de geschiedenis ingezogen, al moet je er wel gevoelig voor zijn. Het mooiste is een wat nevelige,zomerse ochtend. Dan is de hoge toren net niet goed zichtbaar, maar des te krachtiger aanwezig.
Een mooi, altijd weer feestelijk ijkpunt is het Surinaams eethuis en afhaalcentrum De Waterval, halverweg aan de rechterhand, op een hoek. Het pand is wit geschilderd en de naam spat er van af. De Waterval, de naam is hard, en kletterend, je zou willen dat er een waterval was aan het einde van de Vleutenseweg. Maar niets daarvan: aan het einde van de Vleutenseweg heb je een braakliggend terrein (zoals overal in Utrecht), een verkeersplein en spoorbruggen. Aan het eind zit nog wel kapsalon de Poolster. Bij mooi weer hangt de kapper op een oude keukenstoel voor zijn zaak klanten op te wachten. Een deur verder is snackbar Alanya gevestigd, en schuin aan de overkant Harko, voor uw schotenantennes.
Dit alles is misschien heel weinig, maar toch: ik stond gisteren op de Vleutenseweg voor een stoplicht te wachten en over het zebrapad naderde een moeder met twee jongetjes, aan ieder hand één, zoals het hoort. Ze kwamen uit een straat bij het park en gingen in Lombok naar de kapper, de jochies dus - en ze verheugden zich erop. Voor me zag ik de Dom naar de hemel reiken, en alles leek even helemaal zoals het hoort. Zo weinig is dat niet.
Alle wegen leiden naar Rome, maar er zijn er ook een paar die naar het centrum van Utrecht gaan. De Biltse straatweg met in het verlengde de Biltstraat,de Amsterdamse straatweg, de weg der Verenigde Naties om een paar verkeersaders te noemen. Maar de mooiste route die Utrecht invoert is over de Vleutenseweg - alleen die naam al.
Vleutenseweg.
Je hebt ook nog de verlengde Vleutenseweg, de Oude Vleutenseweg, de Vleutense Brug, De Vleutense Vaart, de Vleutense steenovenweg en Vleuten zelf, uiteraard, een dorp dat inmiddels dreigt te verdwijnen in de nieuwbouw van Leidsche Rijn. Maar zelfs als Vleuten niet meer bestaat, dan zal de Vleutenseweg er nog zijn. Dé weg om Utrecht in westelijke richting te verlaten. Rij hem in de zomer maar eens af, vanuit het centrum en zon hangt als een grote gloeiende bal in de verte, bij het kruispunt met de Spinozaweg, waar de route naar het noorden buigt.
Zelf rijdt ik liever de andere kant op, de stad in. Het plezier begint al bij de afslag van de A2, Oog in Al. Weliswaar maakt de infrastructuur daar een tijdelijke indruk, toch ben je al snel in het zicht van de oude Vleutense brug over het Amsterdam Rijnkanaal, met links de electriciteitscentrale en vlak voor je, rechts, de dampende schoorstenen van Douwe Egberts. Een stad met industriële bedrijvigheid op zijn drempels, dat is pas een stad.
Meteen na de koffie buigt de Vleutenseweg naar rechts om op een rommelig kruispunt de spinozaweg te kruisen. Daarna koerst de weg in een mooie, rechte lijn naar het centrum, langs het Majellapark en Lombok, langs scholen, oude huizen, nieuwbouw,en vooral langs een splinternieuwe busbaan, om de paar honderd meter voor zien van mooie glimmende haltes met (deze week) reclame voor de zomerjurkjes van de Zeeman. 4 euro 99, je vraagt je af hoe het kan voor dat geld.
De Vleutenseweg heeft een grote attractie, en een paar kleine. De grote is de Dom, waar de straat recht op af lijkt te gaan. Met iedere meter kom je dichter bij het geheim van Utrecht lijkt het. Je wordt als het ware de geschiedenis ingezogen, al moet je er wel gevoelig voor zijn. Het mooiste is een wat nevelige,zomerse ochtend. Dan is de hoge toren net niet goed zichtbaar, maar des te krachtiger aanwezig.
Een mooi, altijd weer feestelijk ijkpunt is het Surinaams eethuis en afhaalcentrum De Waterval, halverweg aan de rechterhand, op een hoek. Het pand is wit geschilderd en de naam spat er van af. De Waterval, de naam is hard, en kletterend, je zou willen dat er een waterval was aan het einde van de Vleutenseweg. Maar niets daarvan: aan het einde van de Vleutenseweg heb je een braakliggend terrein (zoals overal in Utrecht), een verkeersplein en spoorbruggen. Aan het eind zit nog wel kapsalon de Poolster. Bij mooi weer hangt de kapper op een oude keukenstoel voor zijn zaak klanten op te wachten. Een deur verder is snackbar Alanya gevestigd, en schuin aan de overkant Harko, voor uw schotenantennes.
Dit alles is misschien heel weinig, maar toch: ik stond gisteren op de Vleutenseweg voor een stoplicht te wachten en over het zebrapad naderde een moeder met twee jongetjes, aan ieder hand één, zoals het hoort. Ze kwamen uit een straat bij het park en gingen in Lombok naar de kapper, de jochies dus - en ze verheugden zich erop. Voor me zag ik de Dom naar de hemel reiken, en alles leek even helemaal zoals het hoort. Zo weinig is dat niet.
Sneeuw
12/02/07 10:18
Eindelijk weer een sneeuw, groot sneeuwballengevecht bij SenterNovem
Kees aan het gooien.
Shirley geniet
De inktpot in wit gehuld
Kees aan het gooien.
Shirley geniet
De inktpot in wit gehuld
Twee campagnes
17/11/05 14:50
Beide met steun van Rick Filosofeert!
BLUE SKY IN GAMES CAMPAIGN LAUNCHED
Games need BLUE SKIES! Games need BRIGHT YELLOW SUNS! Games need RED AND BLUE THINGS in them! We want to play in a HAPPY PRETEND LAND, not a shit version of an American slum full of mixed-race gangsters wearing licensed sportswear!
We want to COLLECT BANANAS FROM MAGIC CASTLES not earn respect from fictional gang leaders! We want to stun enemies with BOUNCE ATTACKS, not shoot them in unrealistic and shoddy drive-bys!
Waarom deze petitie?
Kort gezegd omdat wij het volkomen oneens zijn met de werkwijze van Stichting de Thuiskopie. Deze stichting int namens het Ministerie van Justitie heffingen op beschrijfbare media zoals CD-R(W) en DVD+/-R(W) (en straks misschien zelfs mp3 spelers en DVD-recorders met harde schijf). Deze heffingen worden geheven omdat consumenten de media zouden kunnen gebruiken om thuiskopieën te maken van muziek of films.
BLUE SKY IN GAMES CAMPAIGN LAUNCHED
Games need BLUE SKIES! Games need BRIGHT YELLOW SUNS! Games need RED AND BLUE THINGS in them! We want to play in a HAPPY PRETEND LAND, not a shit version of an American slum full of mixed-race gangsters wearing licensed sportswear!
We want to COLLECT BANANAS FROM MAGIC CASTLES not earn respect from fictional gang leaders! We want to stun enemies with BOUNCE ATTACKS, not shoot them in unrealistic and shoddy drive-bys!
Waarom deze petitie?
Kort gezegd omdat wij het volkomen oneens zijn met de werkwijze van Stichting de Thuiskopie. Deze stichting int namens het Ministerie van Justitie heffingen op beschrijfbare media zoals CD-R(W) en DVD+/-R(W) (en straks misschien zelfs mp3 spelers en DVD-recorders met harde schijf). Deze heffingen worden geheven omdat consumenten de media zouden kunnen gebruiken om thuiskopieën te maken van muziek of films.
De wereld van Rick
29/10/05 16:30
Een nieuw initiatief van www.rick.filosofeert.nl is de wereld van Rick. Hier kan elke persoon in Ricks leven aangeven waar hij vandaan komt, en verschijnt het op de kaart. Voeg jezelf toe op Frappr
Ook leuk is trouwens world66.com, waar snel een kaart te maken is waar je allemaal bent geweest, of welke landen ergens aan mee doen, hier produceer je zo een kaart:
Ook leuk is trouwens world66.com, waar snel een kaart te maken is waar je allemaal bent geweest, of welke landen ergens aan mee doen, hier produceer je zo een kaart:
Arie
11/08/02 09:10
In Memoriam, Arie de Kanarie.
(7.9.2001 - 11.8.2002)
Arie stierf een vreedzame dood in augustus 2002, in het midden van het verhuizen van zijn meester.
Hij was genoemd naar de beroemde griekse toneelschrijver Aristophanes (456-380 v.Chr.), schrijver van 'De Vogels'
It was Chaos and Night at the
first, and the blackness of darkness, and hell's broad border;
Earth was not, nor air, neither
heaven; when in depths of the womb of the dark without order
First thing first born of the
black-plumed Night was a wind-egg hatched in her bosom,
Whence timely, with season revolving
again, sweet Love burst out as a blossom,
Gold wings glittering forth
of his back, like whirlwinds gustily turning
He, after his wedlock with Chaos,
whose wings are of darkness in hell broad-burning.
For his nestings begat him a
race of birds first and upraised us to light new-lighted.
Aristophanes, 'The Birds'
(7.9.2001 - 11.8.2002)
Arie stierf een vreedzame dood in augustus 2002, in het midden van het verhuizen van zijn meester.
Hij was genoemd naar de beroemde griekse toneelschrijver Aristophanes (456-380 v.Chr.), schrijver van 'De Vogels'
It was Chaos and Night at the
first, and the blackness of darkness, and hell's broad border;
Earth was not, nor air, neither
heaven; when in depths of the womb of the dark without order
First thing first born of the
black-plumed Night was a wind-egg hatched in her bosom,
Whence timely, with season revolving
again, sweet Love burst out as a blossom,
Gold wings glittering forth
of his back, like whirlwinds gustily turning
He, after his wedlock with Chaos,
whose wings are of darkness in hell broad-burning.
For his nestings begat him a
race of birds first and upraised us to light new-lighted.
Aristophanes, 'The Birds'
Beter dan Rome
22/02/01 16:44
Vandaag bleek uit een onderzoek van de Duitse ANWB dat het GVB het op één na slechtste OV bedrijf van Europa is. Alleen Rome is nog slechter. We kunnen dus weer blij zijn met André Testa. Vijf jaar lang krijgt de jonkheer al een megasalaris om ons een op tijd ergens af te leveren.
De ADAC, de Duitse zusterorganisatie van onze autolobbyclub, vond dat Amsterdam het laagst scoorde als men keek naar overstapmogelijkheden, informatievoorziening, prijs en frequentie. Dit zijn dus eigenlijk net alle voorwaarden waar een vervoerbedrijf aan moet voldoen lijkt mij. Barcelona won.
Toen ik daar was vond ik de metro ook fantastisch. Het hele netwerk is gigantisch uitgebreid toen de Catalaanse hoofdstad de spelen van 1992 toegewezen kreeg. Amsterdam liep deze spelen nou net mis. Dit kwam onder andere omdat men ‘compacte spelen’ presenteerde die maar weinig aan de stad zou veranderen. Wat nu, compacte spelen? Barcelona is nog steeds blij dat ze het anders hebben aangepakt.
Rome zou nog slechter zijn dan Amsterdam. Nu heb ik daar een tijdje gewoond. Er waren wel eens wat stakingen, maar meestal bracht Tram 8 me daar keurig op tijd op de Universiteit. Daarmee wil ik eigenlijk Amsterdam uitroepen tot het allerslechtste OV-Netwerk. Laat nu die overbetaalde Bommelfan er maar eens wat aan doen!
De ADAC, de Duitse zusterorganisatie van onze autolobbyclub, vond dat Amsterdam het laagst scoorde als men keek naar overstapmogelijkheden, informatievoorziening, prijs en frequentie. Dit zijn dus eigenlijk net alle voorwaarden waar een vervoerbedrijf aan moet voldoen lijkt mij. Barcelona won.
Toen ik daar was vond ik de metro ook fantastisch. Het hele netwerk is gigantisch uitgebreid toen de Catalaanse hoofdstad de spelen van 1992 toegewezen kreeg. Amsterdam liep deze spelen nou net mis. Dit kwam onder andere omdat men ‘compacte spelen’ presenteerde die maar weinig aan de stad zou veranderen. Wat nu, compacte spelen? Barcelona is nog steeds blij dat ze het anders hebben aangepakt.
Rome zou nog slechter zijn dan Amsterdam. Nu heb ik daar een tijdje gewoond. Er waren wel eens wat stakingen, maar meestal bracht Tram 8 me daar keurig op tijd op de Universiteit. Daarmee wil ik eigenlijk Amsterdam uitroepen tot het allerslechtste OV-Netwerk. Laat nu die overbetaalde Bommelfan er maar eens wat aan doen!
De Uva Bouwt waar zij wil
09/11/00 16:30
De Universiteit heeft haar zin gekregen. Ze mag bouwen op het Binnengasthuisterrein. Ondanks protesten van de bewoners, van wie de huizen worden gesloopt. Studenten vonden het ook niet zo erg om even te fietsen naar een bieb ietsje verder. De UvA lijkt echter niet te stoppen.
Richter Roegholt, historicus, noemde het apenliefde. Uit pure liefde kunnen apen heel gewelddadig zijn. Zo ook de UvA nu. Zij vermoordt het rustieke pleintje in de binnenstad, omdat zij het Binnengastterrein zo’n prettig plek vindt. Met alle gevolgen van dien.
De huidige UB is inderdaad een onding. Daar kan iedereen het over eens zijn. Er moet dus een nieuwe bieb komen en de UvA heeft er een plan voor gemaakt. De gemeenteraad is er eigenlijk zonder veel discussie mee akkoord gegaan. Ze heeft echter niet naar veel alternatieven gekeken.
Zo werd het ABN gebouw aan het Rembrandtplein direct afgewezen, zonder echt inhoudelijke argumenten. Terwijl een bibliotheek daar juist een impuls aan het plein had kunnen geven. De universiteit hield echter zonder ook maar iets te overwegen vast aan haar plan.
Helemaal hooghartig deed zij over de Wibautas. Het zou buiten het centrum liggen. Dat de Wibautstraat naast het belangrijke universitaire complex Roeterseiland ligt werd vergeten. Naast de locatie op de plek van het Wibauthuis, net over de brug met de stadhouderskade, centrum dus was er ook de Parool-driehoek. Een mooie impuls voor de vernieuwde Wibautstraat? De universiteit zweeg en daarom krijgen we nu een kolos achter het fragiele Allard Piersonmuseum.
Richter Roegholt, historicus, noemde het apenliefde. Uit pure liefde kunnen apen heel gewelddadig zijn. Zo ook de UvA nu. Zij vermoordt het rustieke pleintje in de binnenstad, omdat zij het Binnengastterrein zo’n prettig plek vindt. Met alle gevolgen van dien.
De huidige UB is inderdaad een onding. Daar kan iedereen het over eens zijn. Er moet dus een nieuwe bieb komen en de UvA heeft er een plan voor gemaakt. De gemeenteraad is er eigenlijk zonder veel discussie mee akkoord gegaan. Ze heeft echter niet naar veel alternatieven gekeken.
Zo werd het ABN gebouw aan het Rembrandtplein direct afgewezen, zonder echt inhoudelijke argumenten. Terwijl een bibliotheek daar juist een impuls aan het plein had kunnen geven. De universiteit hield echter zonder ook maar iets te overwegen vast aan haar plan.
Helemaal hooghartig deed zij over de Wibautas. Het zou buiten het centrum liggen. Dat de Wibautstraat naast het belangrijke universitaire complex Roeterseiland ligt werd vergeten. Naast de locatie op de plek van het Wibauthuis, net over de brug met de stadhouderskade, centrum dus was er ook de Parool-driehoek. Een mooie impuls voor de vernieuwde Wibautstraat? De universiteit zweeg en daarom krijgen we nu een kolos achter het fragiele Allard Piersonmuseum.
Eigenlijk elke dag dierendag!
04/10/00 16:28
Amsterdam, 2 oktober – Iets na het einde van de zomervakantie zit het dierenasiel altijd propvol. Amsterdam heeft één van de grootste asielen van Nederland. Bovendien is het binnenkort dierendag en daarom nam Campusbar eens een kijkje.
Dierendag wordt gevierd op 4 oktober. Dit is de dag nadat Sint Franciscus van Assisi (1181-1226) overleed. Hij was de beschermheilige van de dieren. Volgens de overlevering kon hij zelfs met dieren praten. Onze verslaggever sprak met een moderne beschermheilige van dieren Adriaan Welink, coördinator in het asiel aan de Polderweg in Amsterdam-Oost.
Hij beschrijft hoe het asiel hier al honderd jaar zit in een oude gasfabriek. Het is in de loop der jaren steeds groter geworden. Er werken nu twintig werknemers. Daarnaast zijn er vele Amsterdammers actief als vrijwilliger, om bijvoorbeeld honden uit te laten.
Verschillende dieren
Het asiel deelt de dieren in vijf categorieën in. Er bijvoorbeeld zijn de dieren waarvan afstand is gedaan. De voormalige eigenaars hiervan wilden of konden niet meer voor hun dieren zorgen. Welink vertelt hoe aan de eigenaars een bijdrage wordt gevraagd. Wanneer deze die niet willen voldoen kan het asiel ook verder niet meer doen. Hier tegenover staan dieren die tijdens een vakantie tijdelijk worden gestald en die geld opleveren.
Er zijn ook dieren die door justitie of de algemene inspectiedienst (AID) worden geplaatst. Terwijl Welink dit vertelt zien we een dronken man over het terrein lopen. Hij wil bij zijn honden, krijgt ze op een gegeven moment ook te zien. De officier van Justitie heeft verordend dat hij er niet voor mag zorgen. Een proces hierover kan wel een half jaar duren.
Van de zwerfdieren die er zitten komt ongeveer 70% procent weer terug bij de oorspronkelijke eigenaars. Het dierenopvangcentrum heeft een wettelijke plicht om 14 dagen voor alle gevonden dieren te zorgen. In de jaren vijftig kreeg daarna een dier nog wel eens een spuitje. Nu is dat niet meer zo, alleen op ‘gestoorde’ dieren wordt nog wel eens euthanasie gepleegd.
Welink geeft aan dat als het asiel een dier in de verkoop niet kwijt kan, het dieren uitwisselt met andere asielen. Zo raakt met een grote hond veel makkelijker kwijt in de stad. In de verkoop worden de rapporten van de uitlaters gebruikt om een dier bij een passende eigenaar onder te brengen. Op bepaalde typen honden komen bepaalde typen mensen af en dat is niet altijd een goed idee.
Geen subsidie
Het opvangcentrum krijgt geen structurele subsidie. Het is een vereniging met donateurs. Af en toe schuift de gemeente wel wat geld toe. Het heeft een eigen terrein. De gemeente heeft allerlei grootste plannen met het gebied. Het ligt bijvoorbeeld vlakbij station Muiderpoort. Als ze wat wil moet ze het asiel uitkopen.
Tijdens zijn beschrijving en de rondgang voert Welink af en toe een dier. Hij zet bovendien de wasmachine aan. Volgens hem is die eigenlijk de kern van elk asiel. Terwijl de machines spinnen en honden op de achtergrond blaffen rond hij zijn verhaal af. Het asiel draait 24 uur per dag door.
Rick Lindeman
Voor meer informatie:
VDO Polderweg
Polderweg 120
1093 KB Amsterdam
020-4622300
polderweg@compuserve.com
www.2f-design.com/polderweg
Dierendag wordt gevierd op 4 oktober. Dit is de dag nadat Sint Franciscus van Assisi (1181-1226) overleed. Hij was de beschermheilige van de dieren. Volgens de overlevering kon hij zelfs met dieren praten. Onze verslaggever sprak met een moderne beschermheilige van dieren Adriaan Welink, coördinator in het asiel aan de Polderweg in Amsterdam-Oost.
Hij beschrijft hoe het asiel hier al honderd jaar zit in een oude gasfabriek. Het is in de loop der jaren steeds groter geworden. Er werken nu twintig werknemers. Daarnaast zijn er vele Amsterdammers actief als vrijwilliger, om bijvoorbeeld honden uit te laten.
Verschillende dieren
Het asiel deelt de dieren in vijf categorieën in. Er bijvoorbeeld zijn de dieren waarvan afstand is gedaan. De voormalige eigenaars hiervan wilden of konden niet meer voor hun dieren zorgen. Welink vertelt hoe aan de eigenaars een bijdrage wordt gevraagd. Wanneer deze die niet willen voldoen kan het asiel ook verder niet meer doen. Hier tegenover staan dieren die tijdens een vakantie tijdelijk worden gestald en die geld opleveren.
Er zijn ook dieren die door justitie of de algemene inspectiedienst (AID) worden geplaatst. Terwijl Welink dit vertelt zien we een dronken man over het terrein lopen. Hij wil bij zijn honden, krijgt ze op een gegeven moment ook te zien. De officier van Justitie heeft verordend dat hij er niet voor mag zorgen. Een proces hierover kan wel een half jaar duren.
Van de zwerfdieren die er zitten komt ongeveer 70% procent weer terug bij de oorspronkelijke eigenaars. Het dierenopvangcentrum heeft een wettelijke plicht om 14 dagen voor alle gevonden dieren te zorgen. In de jaren vijftig kreeg daarna een dier nog wel eens een spuitje. Nu is dat niet meer zo, alleen op ‘gestoorde’ dieren wordt nog wel eens euthanasie gepleegd.
Welink geeft aan dat als het asiel een dier in de verkoop niet kwijt kan, het dieren uitwisselt met andere asielen. Zo raakt met een grote hond veel makkelijker kwijt in de stad. In de verkoop worden de rapporten van de uitlaters gebruikt om een dier bij een passende eigenaar onder te brengen. Op bepaalde typen honden komen bepaalde typen mensen af en dat is niet altijd een goed idee.
Geen subsidie
Het opvangcentrum krijgt geen structurele subsidie. Het is een vereniging met donateurs. Af en toe schuift de gemeente wel wat geld toe. Het heeft een eigen terrein. De gemeente heeft allerlei grootste plannen met het gebied. Het ligt bijvoorbeeld vlakbij station Muiderpoort. Als ze wat wil moet ze het asiel uitkopen.
Tijdens zijn beschrijving en de rondgang voert Welink af en toe een dier. Hij zet bovendien de wasmachine aan. Volgens hem is die eigenlijk de kern van elk asiel. Terwijl de machines spinnen en honden op de achtergrond blaffen rond hij zijn verhaal af. Het asiel draait 24 uur per dag door.
Rick Lindeman
Voor meer informatie:
VDO Polderweg
Polderweg 120
1093 KB Amsterdam
020-4622300
polderweg@compuserve.com
www.2f-design.com/polderweg
Het ros is waarlijk opgestaan
07/04/00 09:05
Het was in die dagen dat ze in Jeruzalem het heilig jaar vierden. De gezalfde zette zijn fiets neer aan het plein van de ontzetting om een Bossche schone te ontmoeten. Hij ging weder, maar trof zijn gewielde ros aan met een ietwat bochtige voorkant.
Later in dat jaar was hij op het feest dat de Zeeuwen vierden op de geboortedag van de heilige Joyce. Ze zat er zelf, met een stralenkrans rondom haar hoofd. Ze trokken de stad in. In het beloofde land der Zeeuwen was het wiel echter nog maar net uitgevonden en zowel St. Joyce als het ros van de gezalfde waren aan het einde van de avond, toen de pelgrims naar huis trokken uit de afgekoelde plek in het hart van Mokum er niet goed aan toe. St Joyce stond tijdelijk bekend als de blinde heilige en het ros van Hem als de gebochelde.
Iets na het feest van de heilige Nicolaas, maar nog voor het feest van die andere messias, trok Hij met zijn apostelen wederom er op uit. Hij was niet zo snel, aangezien het ros langzaam maar zeker tot op de velg afgestorven was.
En op de berg Golgotha, bij de Kruising van het bergpad dat als een ceintuur om die heilige berg heen loopt en de weg die schilders en snacks verenigd kwam het einde voor het Ros, midden in een winternacht.
Een paar dag later liepen de apostelen naar Emaus. Zij zagen daar ineens de messias weer op zijn ros. Zij herkenden het ros eerst niet, daar zij meenden dat het gestorven was. Wat bleek echter, het had wat sestertiën en zelfs een gouden darius gekost, misschien wel een meier, zoals het in die oude Joodse taal heet. Maar..het Ros was Waarlijk opgestaan!
Later in dat jaar was hij op het feest dat de Zeeuwen vierden op de geboortedag van de heilige Joyce. Ze zat er zelf, met een stralenkrans rondom haar hoofd. Ze trokken de stad in. In het beloofde land der Zeeuwen was het wiel echter nog maar net uitgevonden en zowel St. Joyce als het ros van de gezalfde waren aan het einde van de avond, toen de pelgrims naar huis trokken uit de afgekoelde plek in het hart van Mokum er niet goed aan toe. St Joyce stond tijdelijk bekend als de blinde heilige en het ros van Hem als de gebochelde.
Iets na het feest van de heilige Nicolaas, maar nog voor het feest van die andere messias, trok Hij met zijn apostelen wederom er op uit. Hij was niet zo snel, aangezien het ros langzaam maar zeker tot op de velg afgestorven was.
En op de berg Golgotha, bij de Kruising van het bergpad dat als een ceintuur om die heilige berg heen loopt en de weg die schilders en snacks verenigd kwam het einde voor het Ros, midden in een winternacht.
Een paar dag later liepen de apostelen naar Emaus. Zij zagen daar ineens de messias weer op zijn ros. Zij herkenden het ros eerst niet, daar zij meenden dat het gestorven was. Wat bleek echter, het had wat sestertiën en zelfs een gouden darius gekost, misschien wel een meier, zoals het in die oude Joodse taal heet. Maar..het Ros was Waarlijk opgestaan!