Mireia
02/12/99 09:43 Opgeslagen in: Rome
Helaas werd Rick om zes uur gewekt door de FIAT’s die ook dit deel van Italië bevolken. Onze telg uit een groot Germaans Cognacgeslacht trok dab ook al vroeg naar de universiteit. Daar trof hij slechts Daniele, gebogen over Latijn-Amerikaanse poëzie. Al ras kwamen ook de andere helden en heldinnen aan en kon, Carla knuffelend, het werk aan het grote onderzoek worden voortgezet. Onze speler van Japanse spelen moest zich ook nog verdedigen tegen de beschuldiging toerist te zijn, maar daarmee had onze rasechte Romein natuurlijk geen enkele moeite.
Hierna ging Rick door het regenachtige Rome naar huis, om thuis verder te schrijven aan zijn Italienische Reise, onder het toeziend oog van de meester uit Weimar. Zo kwam hij geheel tot rust, met Paganini op de achtergrond. Tijdens het tweede college werd hij wel hard met de werkelijkheid geconfronteerd. Professor Garano vroeg of onze vlijtige werker al in onderwerp wist voor zijn tesina. Rick zei dat hij wel iets met Multi-Criteria Analyse zou gaan doen. Garano had ook een andere mededeling. Malusardi was de dag tevoren na zijn studiedag naar huis gegaan en had daar zijn zoon dood aangetroffen. Requiescat in Pacem.
Hierdoor nog wat beduusd trof Rick thuis een schone slaapster aan, in de vorm van Marco. Rick liet hem slapen, maar luttele minuten later zou de Latinees worden gewekt door een colonne Fransen. Deze hadden naast hun spullen een Bretonse meegenomen die voor les blues het eten zou verzorgen. Rick werd zodoende na de Catalaanse keuken van de week tevoren ditmaal getracteerd op de Franse keuken. De pollo con pattatine alla Solenne koste echter wel een tijdje om te bereiden. Het werd een volle tafel, want ook Marco, Beppe en Fiaminia aten mee. Voor de laatste twee betekende het de laatste maaltijd aan de Via Jenner. Ze brachten dan ook mooie flessen Chianti mee.
Tegen half elf vertrok onze Nederlander naar de Piazza San Callisto, waar hij had afgesproken met zijn mede-leerlingen van het Italiaanse klasje. Het gezelschap werd aangevuld met Mireia, de huisgenote van Adria en Israel, de huisgenoot van Jorge. Naast hen trof Rick ook een andere Spaanse, Esther, aan die bij hem de op de faculteit zat. Rome is niet zo groot. Na enige Peroni’s vetrok het gezelschap naar de Jam, waar deze week het Erasmus-feest werd gehouden. Bij het betreden van dit locale bij de Via Cavour trof onze geheel in het zwart geklede RJ, met draak op de arm een foto-shoot, waar ons topmodel natuurlijk wel even voor wilde poseren. Zijn telefoonnummer werd genoteerd, dus niets kon zijn internationale doorbraak nog tegenhouden.
De muziek was gelukkig minder R&B georiënteerd dat de week tevoren en dus vonden Rick en Mireia elkaar al snel in een innige dans, ondersteund door Judith en diens huisgenote Lourdes. Mireia had jaren lang aan ballet gedaan en dat was te zien. Tegen drieën zocht onze Barcelonees-Amsterdamse combi, als het Barça van Van Gaal een beschutte plekje op, waar de gebruikelijke beleefdheden werden uitgewisseld. Mireia woonde bij Ostia, waardoor ze eigenlijk pas met de eerste trein terug kon.Om kwart over vier was het feest afgelopen. Tijdens de wandeling naar Piazza Venezia gebeurde het onvermijdelijke. Rick’s tong speelde met de hare zoals Paganini ooit zijn Viool bespeelde. Nachtbus 44 bleek een geval apart. Hij vertrok keurig om vijf over half vier om vervolgens te beginnen aan een helse rit die zich als een slang om de route van Tram 8 bewoog. Hij ging echter wel heel snel, zodat onze Casanova nog voor vijven de huiselijke stede betrad. Daar trof hij Marco, die nog treurde omdat Fiaminia was vertrokken. Het was maar de vraag of de Fransen het vertrek van de schoonheid uit Rimini kon compenseren. Donderdag was zo een dag als het levens zelf.
Hierna ging Rick door het regenachtige Rome naar huis, om thuis verder te schrijven aan zijn Italienische Reise, onder het toeziend oog van de meester uit Weimar. Zo kwam hij geheel tot rust, met Paganini op de achtergrond. Tijdens het tweede college werd hij wel hard met de werkelijkheid geconfronteerd. Professor Garano vroeg of onze vlijtige werker al in onderwerp wist voor zijn tesina. Rick zei dat hij wel iets met Multi-Criteria Analyse zou gaan doen. Garano had ook een andere mededeling. Malusardi was de dag tevoren na zijn studiedag naar huis gegaan en had daar zijn zoon dood aangetroffen. Requiescat in Pacem.
Hierdoor nog wat beduusd trof Rick thuis een schone slaapster aan, in de vorm van Marco. Rick liet hem slapen, maar luttele minuten later zou de Latinees worden gewekt door een colonne Fransen. Deze hadden naast hun spullen een Bretonse meegenomen die voor les blues het eten zou verzorgen. Rick werd zodoende na de Catalaanse keuken van de week tevoren ditmaal getracteerd op de Franse keuken. De pollo con pattatine alla Solenne koste echter wel een tijdje om te bereiden. Het werd een volle tafel, want ook Marco, Beppe en Fiaminia aten mee. Voor de laatste twee betekende het de laatste maaltijd aan de Via Jenner. Ze brachten dan ook mooie flessen Chianti mee.
Tegen half elf vertrok onze Nederlander naar de Piazza San Callisto, waar hij had afgesproken met zijn mede-leerlingen van het Italiaanse klasje. Het gezelschap werd aangevuld met Mireia, de huisgenote van Adria en Israel, de huisgenoot van Jorge. Naast hen trof Rick ook een andere Spaanse, Esther, aan die bij hem de op de faculteit zat. Rome is niet zo groot. Na enige Peroni’s vetrok het gezelschap naar de Jam, waar deze week het Erasmus-feest werd gehouden. Bij het betreden van dit locale bij de Via Cavour trof onze geheel in het zwart geklede RJ, met draak op de arm een foto-shoot, waar ons topmodel natuurlijk wel even voor wilde poseren. Zijn telefoonnummer werd genoteerd, dus niets kon zijn internationale doorbraak nog tegenhouden.
De muziek was gelukkig minder R&B georiënteerd dat de week tevoren en dus vonden Rick en Mireia elkaar al snel in een innige dans, ondersteund door Judith en diens huisgenote Lourdes. Mireia had jaren lang aan ballet gedaan en dat was te zien. Tegen drieën zocht onze Barcelonees-Amsterdamse combi, als het Barça van Van Gaal een beschutte plekje op, waar de gebruikelijke beleefdheden werden uitgewisseld. Mireia woonde bij Ostia, waardoor ze eigenlijk pas met de eerste trein terug kon.Om kwart over vier was het feest afgelopen. Tijdens de wandeling naar Piazza Venezia gebeurde het onvermijdelijke. Rick’s tong speelde met de hare zoals Paganini ooit zijn Viool bespeelde. Nachtbus 44 bleek een geval apart. Hij vertrok keurig om vijf over half vier om vervolgens te beginnen aan een helse rit die zich als een slang om de route van Tram 8 bewoog. Hij ging echter wel heel snel, zodat onze Casanova nog voor vijven de huiselijke stede betrad. Daar trof hij Marco, die nog treurde omdat Fiaminia was vertrokken. Het was maar de vraag of de Fransen het vertrek van de schoonheid uit Rimini kon compenseren. Donderdag was zo een dag als het levens zelf.