Mijn eerste keer Ajax
19/08/09 13:04 Opgeslagen in: Sport
Ik vond in de rommel van mijn ouders.
Het programma van het Amsterdam 713 toernooi.
Het werkte als een Madeleine bij Proust.
Ik was er vlak bij geboren, 300 meter ofzo.
Die betonnen roestbak.
En later weer die schitterende Stijl van Wils
Er talloze malen om heen gefietst, op weg naar Oma
Er achterlangs getramd of gevaren.
Maar nu
Deze 5de augustus 1988.
Zou ik er naar binnen treden.
Eindelijk zien wat er achter die Citroën gebouwen lag.
Op mijn 9de hing er een poster van Mexico'86 in onze gang
Een jaar later was er die voorzet van Silooy op Van Basten
1988 bracht ons allen verlossing.
Ajax - Lokomotive Leipzig 1-0, mijn eerste bewuste europacup finale
En dus gingen we naar binnen.
Een blik op de welkomstwoorden 21 jaar later.
Laat zien hoe heerlijk kneuterig voetbal in de jaren 80 nog was.
Gullit was net naar Milaan. Af en toe zagen we Don Leo in Madrid.
Welkomstwoorden, hele folder
De eerste wedstrijd was tussen Benfica SL en Sampdoria.
Benfica, dat hier ooit eens een van de mooiste Europacup finales had gewonnen.
Eusebio, schim van het verleden.
Het werd een ordinaire schopparij. De Italianen kregen 5 penalties.
Maar toen kwam ons aller Ajax.
Het club lied werd nog niet meegezongen.
Ajax had er weinig zin in.
Maar toch.. Ajax!!
Ze speelden tegen Flamengo.
De rubanegra uit Rio. Net verslagen in het Carioca
Wat een magische naam. 16 jaar voordat ik zelf het Maracana zou betreden.
Maar dat wist ik niet. Ik werd slechts warm van de exotische klanken.
Vasco-Flamengo 2-1, Carioca (Staatskampioenschap van Rio) 1988
Ik was met mijn vader en mijn grote broer. Die was al eens geweest.
Mijn vaders oom was voor het oude Blauw-wit,
waarvan de opvolger hier nog maar een paar jaar geleden,
- op het bijveld - speelde.
Maar dat hadden wij nooit bewust meegemaakt.
En papa was voor Ajax. Wij hadden nooit anders gekend.
John en Johnny kwamen bij ons in het dorp.
Zoals de familie Reiziger met ons te kerke ging.
Ajax verloor. Het was ook laat.
Maar vooral dat gebouw, de stank, maar ook de massa.
De architectuur, maar ook de traditie.
een liefde was ontwaakt.
Het rood-witte hart begon nu echt te kloppen.
Om nooit meer stil te staan.
Het programma van het Amsterdam 713 toernooi.
Het werkte als een Madeleine bij Proust.
Ik was er vlak bij geboren, 300 meter ofzo.
Die betonnen roestbak.
En later weer die schitterende Stijl van Wils
Er talloze malen om heen gefietst, op weg naar Oma
Er achterlangs getramd of gevaren.
Maar nu
Deze 5de augustus 1988.
Zou ik er naar binnen treden.
Eindelijk zien wat er achter die Citroën gebouwen lag.
Op mijn 9de hing er een poster van Mexico'86 in onze gang
Een jaar later was er die voorzet van Silooy op Van Basten
1988 bracht ons allen verlossing.
Ajax - Lokomotive Leipzig 1-0, mijn eerste bewuste europacup finale
En dus gingen we naar binnen.
Een blik op de welkomstwoorden 21 jaar later.
Laat zien hoe heerlijk kneuterig voetbal in de jaren 80 nog was.
Gullit was net naar Milaan. Af en toe zagen we Don Leo in Madrid.
Welkomstwoorden, hele folder
De eerste wedstrijd was tussen Benfica SL en Sampdoria.
Benfica, dat hier ooit eens een van de mooiste Europacup finales had gewonnen.
Eusebio, schim van het verleden.
Het werd een ordinaire schopparij. De Italianen kregen 5 penalties.
Maar toen kwam ons aller Ajax.
Het club lied werd nog niet meegezongen.
Ajax had er weinig zin in.
Maar toch.. Ajax!!
Ze speelden tegen Flamengo.
De rubanegra uit Rio. Net verslagen in het Carioca
Wat een magische naam. 16 jaar voordat ik zelf het Maracana zou betreden.
Maar dat wist ik niet. Ik werd slechts warm van de exotische klanken.
Vasco-Flamengo 2-1, Carioca (Staatskampioenschap van Rio) 1988
Ik was met mijn vader en mijn grote broer. Die was al eens geweest.
Mijn vaders oom was voor het oude Blauw-wit,
waarvan de opvolger hier nog maar een paar jaar geleden,
- op het bijveld - speelde.
Maar dat hadden wij nooit bewust meegemaakt.
En papa was voor Ajax. Wij hadden nooit anders gekend.
John en Johnny kwamen bij ons in het dorp.
Zoals de familie Reiziger met ons te kerke ging.
Ajax verloor. Het was ook laat.
Maar vooral dat gebouw, de stank, maar ook de massa.
De architectuur, maar ook de traditie.
een liefde was ontwaakt.
Het rood-witte hart begon nu echt te kloppen.
Om nooit meer stil te staan.