Gisteren zagen we hem lopen
Hoewel vaak te gast bij FC Godenzonen
Beschouwden we hem niet echt als een Godenzoon.

Hij liep daar ook enigszins verlaten
Bij de Heineken hut
En ook enigszins beschonken

Was hij zijn vrienden kwijtgeraakt?
Wilden ze de overwinning op het machtige IK Start niet vieren?

Toch kwam er een moment waarop we het snapten.
Hij liep weer richting Arena
Maar kwam toen terug
Met een schone IK Startse
Geheel en al in Geel en Zwart.
Dartelend als een bij in de Mokumse nacht.

Toen konden we begrijpen.
Waarom Menno Pot misschien toch wel de Kluun van de sportjournalistiek is.
En zijn boek, Vak 127 vol staat met citaten als deze:

"Ik dender de trap af en loop in de gang bijna mijn huisgenoot Ilse ondersteboven, die nog nadampend de badkamer uit komt lopen. Wat een wijf. Ze heeft een witte handdoek om haar lichaam geslagen, die op zijn plaats wordt gehouden door haar formidabele tieten. Ze heeft prachtexemplaren: een mooie, volle C-cup, gemáákt om door mannenhanden omsloten te worden.
Zo zie je ze maar verrekt weinig. Een tweede handdoek heeft ze om haar haren gewikkeld en als een tulband op haar hoofd gezet. Ze is twintig, een paar maanden jonger dan ik. Ik zou haar graag eens een ongelooflijke beurt geven, maar helaas ben ik de enige niet.

Mijn gedachten dwalen af. Wat een seizoen is het geweest. Ongelooflijk. De mácht van dit elftal. Eindelijk weet ik hoe het gevoeld moet hebben om Ajacied te zijn in de vroege jaren zeventig. Zó goed. Zó mooi. Zó verschrikkelijk veel beter dan de rest. Ik heb in de competitie geen wedstrijd gemist: thuis en uit, ik was overal bij. Langzaam zagen J.J., Neus en ik vanuit de uitvakken van de Eredivisie hoe Ajax uitgroeide tot een fenomeen. Een attractie op zichzelf. Waar je ook kwam, je vóelde het
ontzag en de angst van de thuisaanhang om een pak slaag te krijgen van het
grote, onverslaanbare Ajax uit Amsterdam. "