Rick keek niet zo scherp om zich heen.

Hij was dan ook nog niet helemaal over de avond tevoren heen.
Met de fiets was hij vanuit de Sluisstraat gekomen, waar hij geslapen
had bij zijn ex-vriendin. Wat dat nu wel zo'n goed idee geweest? Hij
was nu in ieder geval te moe om daar serieus over na te denken. En hij
voelde die Vodka-Grapefruit nog steeds eigenlijk.

Eerst maar een krantje kopen dacht hij. Dat moest toch kunnen. Zuid
was tenslotte een van de grootste stations van het land. De AKO was
gesloten. De lachende jongen achter de kiosk kon hem ook niet veel
verder helpen.

Rick zou naar Groningen gaan, uitgerekend de plaats waar het drie jaar
geleden was misgelopen met die ex-vriendin. Maar ook de plaats waar
over enige jaren de Giro zou beginnen; dan zou Rick er weer zijn, en
dat op de dag dat de Tour begon.

De Trein kwam het station binnen lopen. Hij zocht een plekje aan het
raam, waar hij eigenlijk meteen weer een beetje indutte. Misschien was
twee uur slaap toch wat weinig geweest. Rick werd een paar keer wakker
gebeld en vervloekte even de dag dat hij toch aan zo'n ding was
gegaan. Elke keer zag hij bovendien het weer verslechteren.

Toen hij dan ook in Groningen aankwam, na nog allerlei verhalen over
hoe het vroeger allemaal beter was te hebben aangehoord, regende het.
Zijn blonde Egyptische wachtte hem al op in de hal, en leidde hem snel
naar een warm en gezellig plekje om wat te drinken en een paar jaar
bij te praten. Silvia had ook wel wat dingen beleefd was nu in een
semi-relatie verwikkeld. Rick glimlachte en vertelde hoe hij zich de
laatste tijd had misdragen. Hij hoopte op een strenge reprimande, maar
niemand gaf hem die. Ze gingen eten, een creatieve geblenderde
pasta-variant, nadat ze bij de Edah geweest waren, waar de Groningers
voor hele weeshuizen leken in te kopen.

Silvia zou de hele nacht nog moeten werken, dus Rick vertrok voor de
volgende Etappe. Hij kwam bij Brigitte aan. hier werd fanatiek
meegeleefd met een Nederlandse tennisser, die uiteindelijk na vijf uur
heroische het onderspit moest delven. Ondertussen kwamen er steeds
meer mensen binnen. Wat Farmaceuten. Wat Haren-Hooligans. En anderen.
Die Rick zou moeten kennen. Wat bleek, na twee en een half jaar was
Brigitte nog meer wintersportvriendjes niet vergeten.

Brigitte zelf begon haar J.P. Chenet ondertussen steeds lekker te
vinden. Terwijl de heren een beetje Amstel dronken, werden haar glazen
steeds voller en voller. Ze begon haar vriendje een beetje te pesten.
Die bleef er opvallend rustig onder. Hij was blijkbaar wel meer
gewend, hoewel al zijn ex-vriendinnetjes de reveu passeerden en hij er
genadeloos mee werd gefronteerd. Op een gegeven moment zag Brigitte
ook wel in dat ze nu genoeg had gedronken, hoewel er drastische
maatregelen voor nodig waren.

Ze gingen maar slapen en Rick werd nog wel een beetje helder wakker
ook. Hij dronk snel een paar koppen koffie om nog even langs Bob te
gaan. De ex-kroegbaas bleek nog steeds niet over donderdag heen, en de
drank van de dag tevoren was hem ook zwaar te moede, maar toch kon hij
Rick nog mooie verhalen vertellen. De Amsterdammer haalde nog net de
bus, om zich daarna weer over de rails naar Station Zuid te laten
vervoeren.....