Gelukkig stond Rick deze dag wel weer vroeg op, zodat hij er op uit kon trekken om weer nieuwe delen van Rome te ontdekken. Onze jonge ontdekkingsreiziger vertrok naar het Circus Maximus, waar eeuwen lang de paarden raceden. Nu was het echter niet meer dat een grasvlakte; hij moest dus zelf de beelden van Ben Hur en het commentaar van Hans IJsvogel voor de geest halen voor dat hij zich kon inleven.

Hij beklom hierna de Aventijn. Op de top kon hij zich tussen de vele katten die Rome rijk is vergapen aan het schitterende uitzicht dat de zeven heuvelen bieden. Hij stak een Gauloise op en voelde zich een gelukkige Romein. Hij liep verder via de Santa Sabina en het plein van de Maltezer Ridders, dat volgens Mulisch een droomplein is. Na de afdeling bevond Rick zich meteen al weer op de Piazzale Ostiense, eigenlijk een stuk vroeger dan verwacht. Hier kocht hij kerstkaarten met de afbeelding van de paus en begon in het zonnetje met het schrijven van de gezegende boodschap voor een zalig kerstfeest. Hij was benieuwd of de Italiaanse PTT in staat zou zijn hem op tijd te bezorgen.

Rick werd uitgenodigd om met Beppe en Monica te eten. De verukkelijke doch eenvoudige schotele van deze echte Italiaanse Mama fungeert in het Italiaanse culinaire leven als tegenwicht tot het adagium ‘Smaak is elementair, combineren is kunst’, dat Gianfranco Vissani wekelijks vanaf de culinaire pagina’s van La Repubblica op het land laat neerdalen. Vissani, Italië’s meest besproken kok van dit moment drijft zijn restaurant op een vrijwel onvindbare plek ergens in Umbrië tussen Orvieto en Todi. Vanuit het niets is hij met de hulp van L’Espresso opgelommen tot de ‘beste kok van Italië’ met twee Michelin-sterren. Alleen al de gedachte aan zijn amandelsoep met daarop een puddinkje van knolselderie en stukjes halfrauwe tonijn doet menig Italiaan smelten.

Tegen negenen worstelde Rick zich door het publicitaire geweld van Walt Disney’s Tarzan dat op de Piazza della Repubblica de elegante fontein der Naïaden geheel overschaduwde om bij Francisco uit te komen. Met hem en Charo vertrok Rick naar de Soundcheck, nu al bijna de stamkroeg in San Lorenzo. Ook de Sevillanen waren eindelijk begonnen met studeren en ze vroegen zich af wie die blondine was waarmee Rick zo leuk dansde de donderdag. Terug op Termini kwam onze Amsterdammer Adria tegen, een van de Catalaanse helden van donderdag. Rick kwam dus nu ineens mensen tegen in deze stad.

Adria was wat gaan drinken met zijn charmante huisgenote, Mireia. Deze bleek al alles over de schrijver dezes te hebben gehoord. Tijdens een dolle busrit naar Ostiense werd besloten dat iedereen die niet in het jaar van de slang was geboren eigenlijk niet meetelde. Vanuit Piramide nam Rixck de benenwagen en de laatste 8 naar huis om daar met pijnlijke voeten te gaan slapen.