Ostia
13/11/99 22:43 Opgeslagen in: Rome
Ostia, Sabato 13 Novembre 1999
(20 Giorno 23, A 12)
Onze classicus stond tegen half elf op om naar Ostia af te reizen. Hij bracht even zijn foto’s weg in het winkeltje tegenover hem. De winkelier vroeg naar zijn naam. Rick gaf aan dat het handiger was als hij hem zelf invulde. ‘Heb je soms een moeilijke naam?’ vroeg de argeloze middenstander. De naam van onze held was natuurlijk in het Nederlands en het mannetje werd zeer enthousiast. Zijn dochter woonde namelijk in het land onder de zeespiegel, vlak bij het Oosterpark in Amsterdam. Rick moest en zou al zijn foto’s zien, waardoor hij de eclips mocht herbeleven.
Veel later dan gepland kon Rick dus afreizen naar Ostia, gelukkig ging de reis voorspoedig; bij de Piramide kon hij een trenino pakken om naar Ostia te gaan en hij hoefde niet eens een nieuw kaartje te kopen Ostia was de antieke havenplaats van Rome. De handel was er echter dusdanig uitgestorven dat Rick niet eens zijn biljet van 100.000 kon wisselen, en dus terug moest lopen naar het station. Het was echter de moeite waard. Veel meer dan op het Forum in Rome heb je hier het gevoel dat je Claudius, die deze haven fors uitbreidde, echt kunt zien lopen. Andere Romeinen voel je in de theaters en hoor je in de winkels. Het forum stond ook nog redelijk overeind.
Op het station werkte Rick dit meesterwerk bij en babbelde wat over voetbal met de aanwezige Italianen. Thuis belde hij even Charo op om wat af te spreken voor de avond. Onze helden dronken eerst wat op de Via Turati en trokken daarna de stad in, want Francisco wist nog een leuke Trattoria. Het regende dat het goot en Francisco kon de Trattoria toch niet zo makkelijk vinden. Om half elf gaf Charo de moed maat op. De aanwezige mannen scoorden een Pizza’the in de dichtstbijzijnde gelegenheid en stapten maar weer eens een café in. Terwijl de Italianen klaagde over de smadelijke nederlaag die de Squadra Azurra had geleden hoorde Rick allerlei stoere verhalen over Sevilla aan.
(20 Giorno 23, A 12)
Onze classicus stond tegen half elf op om naar Ostia af te reizen. Hij bracht even zijn foto’s weg in het winkeltje tegenover hem. De winkelier vroeg naar zijn naam. Rick gaf aan dat het handiger was als hij hem zelf invulde. ‘Heb je soms een moeilijke naam?’ vroeg de argeloze middenstander. De naam van onze held was natuurlijk in het Nederlands en het mannetje werd zeer enthousiast. Zijn dochter woonde namelijk in het land onder de zeespiegel, vlak bij het Oosterpark in Amsterdam. Rick moest en zou al zijn foto’s zien, waardoor hij de eclips mocht herbeleven.
Veel later dan gepland kon Rick dus afreizen naar Ostia, gelukkig ging de reis voorspoedig; bij de Piramide kon hij een trenino pakken om naar Ostia te gaan en hij hoefde niet eens een nieuw kaartje te kopen Ostia was de antieke havenplaats van Rome. De handel was er echter dusdanig uitgestorven dat Rick niet eens zijn biljet van 100.000 kon wisselen, en dus terug moest lopen naar het station. Het was echter de moeite waard. Veel meer dan op het Forum in Rome heb je hier het gevoel dat je Claudius, die deze haven fors uitbreidde, echt kunt zien lopen. Andere Romeinen voel je in de theaters en hoor je in de winkels. Het forum stond ook nog redelijk overeind.
Op het station werkte Rick dit meesterwerk bij en babbelde wat over voetbal met de aanwezige Italianen. Thuis belde hij even Charo op om wat af te spreken voor de avond. Onze helden dronken eerst wat op de Via Turati en trokken daarna de stad in, want Francisco wist nog een leuke Trattoria. Het regende dat het goot en Francisco kon de Trattoria toch niet zo makkelijk vinden. Om half elf gaf Charo de moed maat op. De aanwezige mannen scoorden een Pizza’the in de dichtstbijzijnde gelegenheid en stapten maar weer eens een café in. Terwijl de Italianen klaagde over de smadelijke nederlaag die de Squadra Azurra had geleden hoorde Rick allerlei stoere verhalen over Sevilla aan.