Op deze dag van het zilveren jubileum in dagen bleek de wekker al om acht uur af te moeten gaan om om 10 uur op de Via Flaminia te kunnen zijn. Daar vertrok onze held in de stromende regen met zijn bewerkte Hydromorfologische kaarten. Bovendien probeerde hij eens een nieuwe busroute uit, via de 492. Dit werkte wel, maar onze verkeerskundige stapte te vroeg uit. Hierdoor moest onze planoloog nog een heel stuk via het Keizer Augustusplein en het Plein van het Volk moest lopen. Toch kwam onze onverschrokken avonturier als eerste aan. Hij hoorde de levensfilosofieën van Daniele aan, want de koffieautomaat was kapot.

Toen de andere helden waren gearriveerd, werden we even bang. Zouden alle schalen van de kaarten niet verkeerd zijn? Dit bleek wel mee te vallen; helaas had het Cartografisch Instituut AGM wel een aantal stukken vergeten op te sturen zodat onze studenten alsnog op zoek moeten naar de resterende gedeeltes. Garano liep ook her en der rond, zodat nu ook weer wat meer duidelijk is wanneer er colleges zijn. De eerste bezoeker van onze Romein diende zich ook aan. Bas zou de eerste week na Sinterklaas komen. Rick wreef over zijn buikje bij de gedachten aan pepernoten.

Rick kreeg op zijn electronische post bovendien de definitieve versie van het Londense dagboek van de heer Tijkotte. Goed voorbeeld doet goed volgen en Rick zette zich dan ook met veel energie aan dit boek dat u nu voor zich heeft liggen. Hij kocht voor het juiste perspectief ‘De Bello Civile’ van Ceasar om te kijken hoe die Rome veroverde en trok naar zijn Italiaanse les.

Hier trof hij Renate. Zou zij dan toch Fausto Coppi’s Witte Dame worden? Ze bleek in ieder geval het zelfde griepvirus als onze wielerliefhebber te hebben opgelopen. In de les zelf gingen het over een aantal verleden tijden en werd de aandacht gevestigd op een grote rommelmarkt, de Porta Portese. Rick zag weer mogelijkheden om zijn meubelcollectie uit te breiden. Zijn kamer was nog redelijk leeg.

Op weg naar huis bleek een Italiaan in een openliggende straat te hebben gemanoeuvreerd. Hij smeekte om hulp, maar de verzamelde goegemeente baalde als een stekker dat ze de resterende afstand naar Monteverde naar huis moesten lopen. Hij mocht nog even lijden; dat zal hem misschien leren.

Thuis bleek het griepvirus toch wel heel erg om zich heen te hebben geslagen. Rick besloot maar niet naar Go te gaan, hoewel hij dan niet wist waar het toernooi zou worden gehouden. Hij ging maar vroeg onder de wol, zeker nadat hij in de Italiaanse ‘Wedden Dat?’ een vrouw zag die mensen aan hun nies herkende.