Cuore d'aliante
29/11/99 09:33 Opgeslagen in: Rome
Op de dag dat Massimo D’Alema, il presidente del consiglio, zijn Ambtgenoot Wim Kok in L’Aja, vertrok Rick met een cuore d’aliante zoals Claudio Baglioni in elk reclameblok Rome toezingt, razendsnel naar de Via Volta. Garano was er niet alleen, hij was ook nog in vorm voor zijn college over project financing. Zo gebruikte hij als voorbeeld voor een project waarin het risico goed verdeeld was de financieringsstrategie van de Florentijnse bankiers tijdens de War of the Roses (1455-1485). Heel wat Engelsen zouden zich in hun graf omdraaien als ze wisten hoe dat gegaan was.
Thuisgekomen werd onze wijnliefhebber ineens omgeven door Toulousianen. Fiaminia bleek een huis te hebben gevonden bij het EUR. Ook haar kamer zou ten prooi gaan vallen aan Erasmusstudenten. De heren uit de stad van de Airbus konden nog minder Italiaans dan de man die in het dorp naast de voormalige fokkerfabriek had gewoond en de laatste vond dat een hele geruststelling. Op weg naar het tweede college van de dag ontdekte dat onze schrijver ook in Nederland zijn invloed op de media deed gelden. Een aldaar gepubliceerd dagblad van het volk had namelijk een brief van onze filosoof in haar rivista afgedrukt zodat het Woord van onze profeet nu ook voor twee dagen lang in stad waar de Index van verboden boeken wordt samengesteld te verkrijgen is.
In de Via Flaminia werd ons een hart onder de riem gestoken betreffende onze zware taak. Daar naast behandelde Malusardi een casus over het bezweren van het gevaar van het wassende water in Venetië. Een zaak waar onze inwoner van het Venetië van het noorden natuurlijk wel oren naar had.
Thuis wachtte er nog een andere verrassing. Beppe riep dat er telefoon voor onze Amsterdammer te was. Het was een geheel onbekende Utrechter, Lourens, die ook in Rome ging studeren. Hij probeerde het eerst in het Italiaans, Rick liet hem daarna nog wat doorstamelen in het Engels om hem uiteindelijk maar uit zijn lijden te verlossen en in het Nederlands te beginnen. Lourens bleek natuurkunde te studeren en hij had heel toevallig dit nummer via dezelfde weg als Rick gekregen. Ze zouden nog wel eens een biertje drinken.
De maaltijd bestond deze dag uit een door Beppe gemaakte Pasta met knoflook, ui, peperoncino en olijfolie. Een simpel gerecht volgens de tradizione contadina uit het zuiden van Italië. Rick voelde zich net een naar de stad getrokken boer uit Bertolucci’s Novecento. En dat terwijl de twintigste eeuw op zijn eind liep. Het gerecht werd natuurlijk wel afgemaakt met een mooie wijn uit de Piemonte.
Thuisgekomen werd onze wijnliefhebber ineens omgeven door Toulousianen. Fiaminia bleek een huis te hebben gevonden bij het EUR. Ook haar kamer zou ten prooi gaan vallen aan Erasmusstudenten. De heren uit de stad van de Airbus konden nog minder Italiaans dan de man die in het dorp naast de voormalige fokkerfabriek had gewoond en de laatste vond dat een hele geruststelling. Op weg naar het tweede college van de dag ontdekte dat onze schrijver ook in Nederland zijn invloed op de media deed gelden. Een aldaar gepubliceerd dagblad van het volk had namelijk een brief van onze filosoof in haar rivista afgedrukt zodat het Woord van onze profeet nu ook voor twee dagen lang in stad waar de Index van verboden boeken wordt samengesteld te verkrijgen is.
In de Via Flaminia werd ons een hart onder de riem gestoken betreffende onze zware taak. Daar naast behandelde Malusardi een casus over het bezweren van het gevaar van het wassende water in Venetië. Een zaak waar onze inwoner van het Venetië van het noorden natuurlijk wel oren naar had.
Thuis wachtte er nog een andere verrassing. Beppe riep dat er telefoon voor onze Amsterdammer te was. Het was een geheel onbekende Utrechter, Lourens, die ook in Rome ging studeren. Hij probeerde het eerst in het Italiaans, Rick liet hem daarna nog wat doorstamelen in het Engels om hem uiteindelijk maar uit zijn lijden te verlossen en in het Nederlands te beginnen. Lourens bleek natuurkunde te studeren en hij had heel toevallig dit nummer via dezelfde weg als Rick gekregen. Ze zouden nog wel eens een biertje drinken.
De maaltijd bestond deze dag uit een door Beppe gemaakte Pasta met knoflook, ui, peperoncino en olijfolie. Een simpel gerecht volgens de tradizione contadina uit het zuiden van Italië. Rick voelde zich net een naar de stad getrokken boer uit Bertolucci’s Novecento. En dat terwijl de twintigste eeuw op zijn eind liep. Het gerecht werd natuurlijk wel afgemaakt met een mooie wijn uit de Piemonte.