Het DNA van diensten. Wij zijn design coders!

Vanochtend sprak ik met Majid Iqbal, een Amerikaan die aardig aan de weg timmert met Design Coding. Hij heeft een methodiek ontwikkeld die het gat tussen Service Design en het Business Model Canvas op een bepaalde manier opvangt Hij gaat uit van 8 perspectieven: Enterprise (E) , Capability (C), Agent (G), customer (O), Asset (A), Access (X), User (U), Resourse (R) . In zijn blog hierover beschrijft hij de 8 perspectieven uitgebreid. Hij heeft ze tegenover elkaar gezet in een Kubus, met een aantal belangrijke relaties die hij centraal zet. Dit zijn die tussen de gebruiker (U) en de Agent (G), Tussen Toegang (X) en Resources (R), Klant (O) en Bedrijf (E), en tussen Assets en Capabiliteit (C).

Vervolgens laat hij de deelnemers aan zijn workshops een verhaal schrijven. Hieruit destilleren ze samen de 8 elementen. Vervolgens wordt een eerste combinatieslag gemaakt, door steeds twee elementen samen te nemen. Wat betekent het voor de relatie tussen klant en bedrijf? etc.. Daarna komt de analyse fase. Hierin worden de 8 elementen (blauw in de foto) en de 8 combinaties (magenta) zo geplaatst dat er weer nieuwe combinaties gaan volgen. En die combinaties wo9rden vervolgens met elkaar geconfronteerd. Zo wordt in totaal 64 blokken het “DNA” van een nieuwe dienst gelanceerd. De Design Code. Hierop kan dan vervolgens ontworpen worden

Iqbal met zijn Canvas

Grote voordeel is dat waar het Business Model Canvas zich vooral richt op de vermarkting van de waardepropositie en service design zich vaak concentreert op de User Experience, dit een verbinding biedt tussen de twee wereld. Zijn volgende stap is trouwens ook interessant, hij vertaald, vervolgens een aantal van zijn uitgangspunten in de Formule O – P/E = N.

Aan de lezer de vraag of elke dienst inderdaad te beschrijven is in 64 bouwblokken en de (schaak-)relaties tussen hen?