Vertrouwd in het Chatham House

Chatham House. Op het oog een vrij onopvallend gebouw in de binnenstad van Londen. Maar dat is ook de bedoeling. Hier is namelijk het Royal Institute for International Affairs van het Verenigd Koninkrijk gevestigd. Het Britse Clingendael.

Maar wat doet een Londens gebouw op een blog over faciliteren? Hier is een regel afgesproken in juni 1927 die ook een randvoorwaarde vormt voor veel succesvolle workshops en processen; de Chatham House Rule. Deze regel (geüpdatet in 2002) luidt als volgt.

When a meeting, or part thereof, is held under the Chatham House Rule, participants are free to use the information received, but neither the identity nor the affiliation of the speaker(s), nor that of any other participant, may be revealed.

Mensen kunnen dus zonder last of ruggespraak spreken. En dus zijn ze vrij om hun analyse van een probleem te geven. Ook in workshops is het dan ook van het grootste belang dat mensen hun analyse kunnen geven, zonder zich geremd te voelen.

Als dat niet gebeurt, treedt een effect op dat Multatuli in de Max Havelaar genadeloos blootlegt. De Residenten van Nederlands-Indië ontdekten veel mistanden en problemen, en werden uitgenodigd die te melden. Ze denken echter dat ze beter bij de Gouverneur-Generaal scoren als het goed in hun gewest gaat. En dus melden ze dat alles goed gaat, en gebeurt er niks in de gewesten, hoewel het op dat moment al de Nederlandse politiek is om ook de “inlander” bij te staan. Maar als er niets gemeld wordt, dan gaat het blijkbaar goed.

Hoe anders had het daar kunnen gaan als de Chatham House Rule ook al in Batavia gold. Een les die de facilitator altijd in gedachten moet houden. Een workshop over iets gevoeligs dient dan ook bijna altijd onder het regime van de Chatham House Rule plaats te vinden.