Matt danst; hoe werken energizers

Onlangs kwam ik in Rome Matt tegen van “Where the hell is Matt?“. Voor wie hem nog niet kent: Matt Harding was een game designer die een doel zocht. Hij ging op wereldreis en maakte overal een video van hem die danst met locale personen. De video is aanstekelijk, zie hieronder. Het is een beeld van hoop. Allemaal delen we iets basaals, plezier in muziek en dansen.

Op het Piazza del Popolo liep Matt zelfbewust rond. Inmiddels is hij bewust van wat hij doet en waarom het werkt. Als een regisseur zette hij de mensen neer, en mensen wilden maar wat graag met hem dansen.  Dat was toen hij begon in 2005 waarschijnlijk wel anders. Hij begon voor monumenten te dansen, maar in Rwanda ontdekte hij dat het gezamenlijk dansen veel interessanter was.

Maar toch werkte het. We kunnen allemaal “dansen”. We vinden het ook leuk. Maar we zijn vaak het geconditioneerd om het niet te doen. De Thalamus in ons hoofd, stuurt ons primaire gedrag. Het orgaan zorgt dat je standaard, aangepast gedrag vertoont. Het laat het niet toe om te dansen in situaties die daar niet bij passen. Waarom met Matt wel?

Zelf zegt hij in deze video dat hij de reacties op de eerste video’s gebruikte. Deze vroegen hem om langs te komen in een land waar hij nog niet was en daar te dansen. En het mooie is. Als hij eenmaal met één persoon danst, dan komen er meer.

En zo werkt het dus ook als een energizer: als je een iemand meekrijgt, of het samen mee doet, dan zijn directeuren bereid om ’s ochtends vroegen te springen en te dansen in pak.