Maskers voor de koning

Vandaag deed ik mee aan een workshop over Maskers van Frans Krom. Hij liet ons kennismaken met het karakter van het masker. Eerst verwelkomde hij de maskers door ze uit hun pochet te halen onder de rook van wierook. Dit respect voor de traditie had hij in Indonesië opgedaan.

De ontmoeting vond plaats door niet de rol te gaan spelen die de eerste impressie van het masker aan karakter opleverde. Nee, we probeerde eerste de fysieke kenmerken over te nemen in ons lichaam. Zo was overgave mogelijk aan het masker, basis voor creatie. Het was geweldig om te zien hoe hij met een oogopslag hier en een neusje daar, vervolgens een werd met het masker. En hij door kleine variaties – eigenlijk een hele nieuwe ontmoeting – ineens een heel andere karakter gaf.

Maskerselfie

Voor facilitators geeft dit natuurlijk te denken. Wij worden immers geconfronteerd met maskers die mensen opzetten. Eén andere opmerking van Krom raakte me. Je kan met de maskers allerlei karakters spelen, maar de koning kan je niet spelen.

Boris van der Ham gebruikte dit citaat als titel van zijn boek dat reflecteerde op het politieke spel waar hij als toneelspeler in terecht kwam toen hij kamerlid werd. Je kan de koning niet spelen omdat hij gemaakt wordt door de reacties van de medespelers. Zij behandelen de koning als koning waardoor hij koning wordt.

Waar Heetebrij elke handeling vanuit een politieke bril ziet, laat Van der Ham wereld als toneelspel zien. Als voormalig Duncan in MacBeth is hij natuurlijk bekend met de woorden van de grote bard uit As You Like it.

All the world’s a stage,
And all the men and women merely players.
They have their exits and their entrances,
And one man in his time plays many parts,
His acts being seven ages.

Het boek en ebook zijn te koop in onze boekwinkel.

Maar toch waren deze maskers niet de maskers die ik het meeste zag deze week, dat was het masker van “Shy Guy”, waarmee ik talloze veldslagen uitvocht in het onvolprezen Mariokart 8.