Betekenis geven aan routes

In onze processen is de eerste gedachte vaak om te kijken naar de inhoud van het werk, of naar de efficïentie van het proces. Voor de de mensen die het proces moeten uitvoeren gaat het vaak om iets anders. Het proces heeft betekenis gekregen.

Beleving

Veel simpele zaken in onze leven krijgen door de routine waar me we ze uitvoeren een zekere betekenis, om ze een plek te geven. Neem nu de route die je dagelijks naar je werk vindt. Veel plekken die je ziet, zijn ankers in je dag.

Architectuur instituut Aorta nam vorig jaar het initiatief om te kijken hoe fietsers een route beleven. Zij richtten zich op de route van Leidsche Rijn naar Utrecht Centrum in het project “Urban Trajectories”. Hierdoor zouden ontwerpers inmiddels op basis van andere informatie keuzes kunnen maken bij het aanleggen van routes, dan slechts verkeerskundige.

Immers, fietsers maken vaak zelf heel andere afwegingen, en hebben soms ook een gebrek aan informatie om een besluit te nemen. Mede op basis van dit project ontstond  White Rabbit. Dit biedt een alternatieve route vanaf de grens van de stad tot het centrum aanbiedt, door kleine konijntjes op de weg.

Persoonlijke Ervaringen

Ik deed zelf ook mee aan Urban Trajectories. Met een camera op mijn hoofd legde ik het stuk af van huis naar de stad. Ik rook van alles, en vertelde nog meer. In onderstaand filmpje kan je een stukje zien.

Op de site vanUrban Trajectories kan je alle routes volgen. Ze hebben me daar Remco genoemd.

Markeren met Mario

Dit jaar verzonnen de kunstenaars van CasCo een vervolgproject,”Yellow Marking“. De mensen die de route aflegden werden uitgedaagd om hun route anders te beleven en hun route te markeren met iets persoonlijks. Op basis van een persoonlijk gesprek kozen ze een voertuig en een persoonlijk teken.

In het gesprek liet ik me onder andere ontvallen dat ik graag Mario Kart speelde met mijn zoontje (Hij zal mij spoedig verslaan). En dus besloten ze voor een kart-achtige voertuig te kiezen en stickers gebaseerd op de voorwerpen uit het spel mee te geven.

Zo vertrokken mijn dochter mijn zoon en ik vanochtend door weer en wind voor een tocht naar Utrecht in een “Vrijwiel”. Dit was een combinatie tussen skelter, ligfiets en klassieke sportwagen. Zoonlief stuurde, en ik mocht trappen.

Elke paar honderd meter lieten we een teken achter. De wagen leidde tot enthousiaste reacties van het publiek. De stickers meestal ook, zeker door mensen die bekend waren met het spel. Eigenaars van panden lieten stickeren, hoewel ze verbaasd waren waarom

Soms zagen we een gele sticker, die leek op een Twitter-vogel. Zou dat een andere Yellow Marker zijn? En steeds regende het even, maar als het zonnetje scheen was het genieten in “onze” sportwagen. Met Runkeeper hielden we de route bij.

De ervaring om zo naar de stad te glijden was heel anders dan normaal. Bij elk markeerpunt werd je weer bewust van de kleine dingen in de route. En dat je toch eigenlijk best speciale dingen tegenkomt.

Terug naar de Betekenis

Zelfs een simpele woon-werk rit blijkt voor de berijder dan ook veel betekenis te hebben. En veel keuzen zijn gebaseerd om details die het voor de gebruiker nu net prettiger maken. Daarom lopen mensen ook schuin over olifantenpaadjes, in plaats van recht over de gekozen weg.

En dus, wanneer we bezig zijn met het faciliteren van een proces, of het ontwerp van een dienst, is het goed ons te verplaatsen in hoe de gebruiker dat ervaart. En dat is logisch, maar een middagje stickers plakken in Utrecht, doet je dat doorvoelen.

En dat is nodig, hier in het park voor de deur, plaatste de gemeente van de week nog een hek, om een olifantenpaadje te blokkeren.

Update: Mooie TED-talk over routes, herinneringen, betekenissen en het overschatten van efficiëncy