Verdwijnen met Liu Bolin

De kunstenaars wijk van Peking verdween (voor de “vooruitgang”) in 2005. Hij kwam toen op het idee zichzelf te laten verdwijnen. Maar toch niet helemaal.

Zijn kunstwerken zetten je aan het denken. Wie probeert er in een groep te verdwijnen. Wat kan je er al facilitator aan doen? Of moet je er juist gebruik van maken. En waarom is Liu toch zichtbaar?

Bovendien zijn de verdwijningen expliciet. De verdwijning is een verkapt statement. Wat zegt dat over het proces, over de maatschappij?