Heron en de dimensies

Op een bijeenkomst van de Kenniscommunitie Groepsfacilitatie introduceerde Henri Haarmans ons de theorie van John Heron. Deze heeft geprobeerd het faciliteren in te delen in verschillende stijlen en die vervolgens vanuit zes dimensies bekeken. Hoewel over elke indeling uiteraard te discussiëren is en ook over het indelen zelf het bomen zijn opgezet bieden dit soort acties vaak een aardige spiegel om te reflecteren op het eigen werk. Zo bleek ook nu weer.

Als eerste keken we naar de stijlen. Heron onderscheidt Autonoom, Coöperatief en Autoritair. Geef je als facilitator de precieze instructies aan een groep, of laat je het ze juist zelf uitzoeken. Waar komt uiteindelijk de beste oplossing uit, en wat past het best bij je zelf. En zorgt een heel dictatoriale instructie niet juist dat de groep een eigen autonome gang gaat?

(Bron cartoonaday.com)

Vervolgens kan je deze stijlen vanuit verschillende perspectieven bekijken. Hoe ga je vanuit de verschhillende dimensies om met de beleving van de groep, wat betekent het voor je structurering, voor de beoordeling van alternatieven, voor de interpretatie van het vraagstuk, de confrontatie tussen voor en tegenstanders en voor je planning (haasten of niet?).

Waarom maken we eigenlijk de keuzes die we maken? Na de confrontatie met deze perspectieven werden alle aanwezig facilitators geplaatst in een magische driehoek tussen de stijlen. En alleen al de confrontatie bleek genoeg te zijn voor een verschuiving of een wens tot verschuiving. Blijkbaar waren we toch een iets andere facilitator dan we dachten.

Het boek van Heron waarin hij deze theorie beschrijft heet The Complete Facilitator’s Handbook en is te koop in onze boekwinkel. Op de site van Henri staat ook nog een “Testimonial” over de bijeenkomst.