Tu Quoque, Covey? Jij ook, Covey?

Toen Alexander de Grote de filosoof Diogenes tegenkwam, vroeg hij of Diogenes niet blij was om de keizer te ontmoeten. Diogenes, in een ton, zei alleen maar ‘Ga opzij, je staat in mn Zon’.

Zelfs dicht ik de vader van het Cynisme dan altijd een Amsterdams accent toe, waardoor het nog net wat lekkerder klinkt. In ‘Cicero leest Covey’ geeft Harm Klifman veel van dergelijke parabels om te laten zien dat deze zowel door managementboekschrijvers van nu, als door de klassieke retorici werden gebruikt.

De klassieke retorica drie-eenheid van Logos, Ethos en Pathos (Het logische argument, het autoriteitsargument en het emotionele argument) geldt nu nog steeds evenzeer als destijds, waardoor Klifman makkelijk voorbeelden vindt van dit soort elementen in managementboeken.

Cicero versus Catalina (wiki)

Dat levert een aardige opsomming van bekende managementboeken als die van Covey en Morgan op. Zo lang Klifman de link met klassieke oudheid kan blijven leggen is dat goed leesbaar. Minder wordt het als hij onderdelen van managementboeken bespreekt die niet direct een klassieke evenknie hebben als illustraties. Hij had daar wat meer het door hem besproken element van refutio (tegenspraak) of een goede redacteur kunnen inzetten of het echt wel aansloot bij de verhaallijn van zijn boek. Overigens vraag ik me af Socrates niet tekende bij de redevoeringen die Plato aanhaalt.

Helemaal aan het einde komt Klifman zuchtend tot de conclusie dat het soms wel lijkt op de strijd die Plato tegen de Sofisten. Dit waren griekse advocaten en politici die alles wat krom was recht konden praten. Dit komt nadat we 150 pagina’s over woordentrucs van managementgoeroes hebben gelezen.

Als gymnasiast was die strijd de eerste gedachte die bij me opkwam toen ik van dit boek hoorde. Misschien had die strijd de centrale these van dit boek kunnen zijn, waardoor het spannender zou zijn geworden. Nu is het een aardig leesbaar boek geworden, maar een beetje onduidelijk blijft wat je er nu precies aan hebt. De auteur komt er in zijn slothoofdstuk ook niet helemaal meer uit. Misschien is dat maar goed uit, want tussen de managementboeken die je aan het denken zetten, zitten vele met frases net zo hol als de ton die Diogenes droeg.

Dit boek is te koop via onze managementboeklink