Alle foto's
Ze waren net getrouwd.
Toen ze op het vliegtuig stapten.
Maar amper aangekomen in het oude Lusitanië, in het gebied dat de Arabieren het westen "Al-gharbe" noemden, vonden ze een herberg. Ze betraden de oude vesting van Lagos.
Vanuit deze stad had Hendrik de zeevaarder zijn expedities voorbereid, en zou ons bruidspaar erop uitvaren, eerst moest er echter gezond worden, en wel op het magische strand van Al-Jazur.
Maar toen was het tijd voor de expedities. Ze gingen op zoek naar die magische zoogdieren die dolfijnen heetten. Deze dartelden vrijelijk langs de hobbelende supersnelle boot, communicerend met elkaar en misschien wel met ons, of zoals DNA het schreef "So long, and thanks for al the fish"
Ook onder het water werdt een expeditie opgezet. Bij lagos werd tot 18 en 11 meter gedoken. Eerst langs een schitterend ondergronds bos waar vele kleine vissen in en uitschoten en vervolgens over een dorre vlakte vol zeesterren en aanemonen.
Ons echtpaar vertrok vervolgens naar het meest zuid-westelijke punt van Europa. De bange jonge portugese ondekkingsreizigers zagen hier het laatste stuk van hun gelieden vaderland alvorens naar de oost te reizen.
De geliefden brachten vervolgens een bezoek aan de oude vesting van Silves, de oude hoofdstad der moren. alvorens naar het oosten van het land te vertrekken.
Hier voeren zij op de zwaarbevochten grens tussen het Spaanse koninkrijk en de Portugese republiek; door water gescheiden gingen de landen hun eigen weg tot in 1991 eindelijk een brug Portugal dichter bij Europa bracht.
Tenslotte werd er nog een bezoekje gebracht aan de arena, waar de vaderlandse helden hun penalty trauma hebben overwonnen door de heidense noormannen te verslaan.